Dat blijkt uit gegevens die Eurostat (het EU-bureau voor statistiek) donderdag bekendmaakte.

In 2016 werd in de landen van de Europese Unie 43 procent van de kinderen buiten het huwelijk geboren. In 2000 lag dit percentage nog op 27. Elk jaar steeg dit percentage dus met 1 procent.

Nederland zit met 50,4 procent boven het Europees gemiddelde. Het bevindt zich tevens in de groep van acht EU-landen waar meer dan de helft van de kinderen buiten het huwelijk wordt geboren. Koplopers zijn Frankrijk (60 procent) en Bulgarije en Slovenië (beide 59). In het EU-partnerland IJsland schiet dit percentage zelfs naar 70.

De afgelopen jaren is het aantal kinderen dat buiten het huwelijk werd geboren in vrijwel alle EU-landen toegenomen. Slechts in enkele landen, zoals Hongarije en het Verenigd Koninkrijk, was er een zeer lichte daling te zien.

Nederland behoorde de afgelopen dertig tot de snelle stijgers. In 1986 lag het land op 8,8 procent, wat destijds in de EU redelijk gemiddeld was. Daarna is dit met sprongen omhooggegaan.

Malta is een andere snelle stijger. In 1986, toen het land nog niet tot de EU behoorde, werd daar slechts 1,5 procent van de kinderen buiten het huwelijk geboren. Inmiddels ligt dat op 32 procent. Ook Cyprus steeg in diezelfde periode van 0,5 naar 19 procent.

In 2016 was Griekenland nog het enige EU-land dat (met 9,4) onder de 10 procent bleef. Kroatië en Cyprus (beide 19) bleven onder de 20 procent.

Eurostat geeft niet aan in welke relatievormen de kinderen dan wel worden geboren. Het meldt eenvoudig dat deze kinderen een alleenstaande moeder hebben of een vader en moeder die samenwonen.

De wetgeving rond huwelijk en gezin verschilt sterk onder EU-lidstaten, waardoor vergelijken moeilijk is. Daarnaast worden veel niet-huwelijkse relaties niet geregistreerd, zodat er moeilijk kan worden nagegaan hoe de situatie is. Vorige week publiceerde het Duitse weekblad Die Zeit een bijlage over samengestelde gezinnen (”patchwork families”), waarin werd geconstateerd dat zelfs binnen Duitsland de schattingen sterk uiteenlopen hoeveel kinderen in zulke verbanden opgroeien.

De Europese Unie heeft geen verantwoordelijkheid op het gebied van huwelijks- en gezinswetgeving. Wel kunnen het Europees Parlement en de Europese Commissie bij lidstaten aandringen op verandering van wetgeving, bijvoorbeeld met het oog op het belang van de kinderen.