Het gras kweelt
Hij verdroogt alle rivieren; Basan en Karmel kwelen, ook kweelt de bloem van Libanon.” Zo erg als de profeet Nahum over de toekomst van Assyrië in Nahum 1:4 profeteerde, is het in Europa nog lang niet. Maar droog is het wel. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de Kleine Aa, een beek bij het Brabantse Someren, die grotendeels is drooggevallen. Ook is die droogte overal te zien aan het gele, kwelende gras. Kwelen is een oud woord voor wegkwijnen.
Dat doen de gewassen op de akkers ook, als de agrariërs tenminste niet ingrijpen. Velen hebben een eigen bron geslagen, zodat ze grondwater kunnen oppompen en hun gewassen nog enigzins van water kunnen voorzien.
Een ander gevolg van de droogte zijn de vele natuurbranden in Europa. Brandweermannen in hun speciale pakken verliezen menig zweetdruppeltje tijdens het bestrijden en nablussen ervan. Om de branden in een vroegtijdig stadium op te sporen, vliegen er boven natuurgebieden in Nederland drie vliegtuigjes rond.
Voorlopig is het einde niet in zicht. Tot eind volgende week valt er geen of nauwelijks regen. Er is daarna kans op neerslag, maar dat zal geen eind maken aan de droogte. Het huidige neerslagtekort komt gemiddeld eens in de twintig jaar voor.
Ongetwijfeld zullen meteorologen ook deze droogte wetenschappelijk kunnen verklaren. Maar wie ziet er de hand van de Schepper in? „De Heere is lankmoedig, doch van grote kracht en Hij houdt den schuldige geenszins onschuldig” (Nahum 1:3).