Stukje lopen?

Ik wandel bijna nooit. Ik fiets liever. Een nichtje van me trainde voor de Vierdaagse. Ik: „Ach, stukje lopen?” Zij: „Lukt jou nog niet één dag.” Kom nou, dacht ik. Wat is 50 kilometer? Een paar dagen voor de start kocht ik wandelschoenen bij de Scapino. Nimmer zag ik zó af als daar in de omgeving van Nijmegen. De laatste 20 kilometer was een verschrikking. Respect voor een stukje lopen!

Henk de Boer

De koekoek roept

De Elspeter heide is in alle seizoenen en in alle weersomstandigheden uitzonderlijk. In het voorjaar roept de koekoek. Als het warmer wordt, stijgen zingende veldleeuweriken op en schieten hagedissen over het zandpad. In augustus bloeit de heide. Als de zomer voorbij is, wandel je onder spectaculaire wolkenluchten door. ’s Winters is er de stilte. Dan zijn de grassen bevroren, is de lucht soms ijlblauw. Vrijwel altijd zweven daar de buizerds en niet zelden zie je herten. De Elspeter Heideroute –6 of 9 kilometer, volg de groene of rode bordjes– start tegenover Hotel de Mallejan in Vierhouten.

Marianne Witvliet

Elk seizoen een wandeling

Vriendschap met iemand aan de andere kant van het land is soms best ingewikkeld. Voor je het weet, verwatert het contact. Daarom sprak ik ooit met mijn oude schoolvriendin af vier keer in het jaar te gaan wandelen. Steeds als de seizoenen wisselen. De ene keer sjouwen we door de sneeuw, een andere keer tussen de bloesems. Waar we afspreken is afhankelijk van waar we op dat moment wonen. Of werken. Dus zetten we aan bij het begin van de lente onze auto in de buurt van de Scheiwijkse Molen in Hoornaar en wandelden vanaf knooppunt 76 een mooi rondje. Langs de korte Giessen heen, langs de Giessen terug. We hebben weer heerlijk bijgepraat.

Mariska Dijkstra-Wolters

Neem een vriendje mee

Struinen door bossen en weilanden; langs stromen en beken, over akkers en erven: we houden van klompenpaden. Maar hoe houd je kinderen enthousiast tijdens een lange wandeling? Bij het klompenpad Derde Erfpad bij Soest ligt een oplossing voor de hand: zorg dat je de route tegen de klok in loopt, zodat de stuifduinen aan het eind van de wandeling liggen. Wat ook goed werkt: laat ze een vriendje meenemen. Dat maakt de tocht gezellig. En: welke jongen zegt in het bijzijn van z’n kameraad dat hij halverwege moe is? Precies: geen enkele.

Gijsbert Bouw

Zorg goed voor je schoen

Bergschoenen zijn niet goedkoop. Goed onderhoud is van belang om er jarenlang van te genieten. Enkele tips.

• Maak de schoenen schoon met water en eventueel wat zeep. Stop ze nooit in de wasmachine.

• Zet ze om te drogen niet bij de kachel of in de zon, dan kan de lijm loslaten.

• Stop krantenpapier of keukenpapier in de natte schoenen om de binnenkant droog te krijgen.

• Impregneren of waxen is verstandig voor een langere levensduur.

• Bewaar de schoenen op een donkere, droge en goed geventileerde plaats.

Wim Pekaar

’t Kan niet Hollandser

Wandelen over onverharde paden, dat vind ik het leukst. Paden waar geen auto’s, geen fietsers, zelfs geen mountainbikers kunnen komen. Het liefst midden in de natuur. Zelfs in de drukke Randstad kan dat. Neem nu de route langs de Enkele en de Dubbele Wiericke in de buurt van Driebruggen. Hollandser kan het niet: koeien in de wei, de Oukoopse Molen in de verte, weidevogels die om je hoofd scheren. En dan kilometers lang niemand tegenkomen. Prachtig!

Gerco Verdouw

Pontje over de Maas

De wit-rode stickers van de langeafstandswandelingen leiden je naar verrassende stukjes Nederland. Heb je er een paar gelopen, dan wordt het lastig om een specifieke etappe te noemen. Zo veel dingen dragen bij aan de ultieme wandelervaring: het weer, of het de eerste of de twintigste kilometer van die dag is, heb je alle tijd of wil je die bus halen die maar sporadisch rijdt? Het Maarten van Rossumpad begint in het rivierenlandschap boven Den Bosch. Lekker banjeren door de uiterwaarden, totdat je ziet dat het pontje over de Maas op het punt staat te vertrekken. Dat wordt rennen!

Dita van der Ham

Riet, rust en ruimte

Ettelijke malen heb ik er al gelopen: de Weerribben, Overijssel. In alle jaargetijden. Op koude dagen kom je nauwelijks iemand tegen. In de zomer varen bootjes af en aan. Ik loop een 11 kilometer lange route vanuit het dorpje Ossenzijl. Vandaar 5 kilometer langs het water richting Kalenberg. Via een smal asfaltpaadje. Auto’s kunnen daar niet komen. Het is een wereld van riet, rust en ruimte. Van krakende houten bruggetjes, tjilpende vogels, wegspringende reeën. Op het smalle kronkelwegje terug naar Ossenzijl tref je wel af en toe auto’s. Maar mooi blijft het.

Johannes Visscher

Zeetje zonder zout

Recreatiegebied Bussloo blijft een van de beste plekken om te wandelen met de hond (tussen 1 oktober en 1 mei). Alles is er: zand, gras, water. Schoon water. Niet van de soort die in zwijnenpoelen in de bossen te vinden is, of de groene variant in oude sloten. Nee: schoon, fris water, waarvan de honden alleen maar lekker gaan ruiken. (Eh. Nou ja. Bij wijze van spreken dan, want natte hond blijft een raar luchtje.) Alle baasjes en honden die daar lopen houden van het overzicht, de ruimte en vrijheid, van een eind weg kuieren zonder diep te hoeven nadenken over de juiste weg, en van een zeetje zonder zout.

Clasina van den Heuvel