Sargsian zwichtte onder de druk van de duizenden demonstranten die overal in het land over de straten zwierven. Zo’n 20 procent van de 3 miljoen Armeniërs kwam op de been. Sargsian regeerde tien jaar lang in het kleine Kaukasische landje, als trouw dienaar van de Russische president Poetin.

Zondag besloot Sargsian tijdens de vreedzame demonstraties te gaan praten met oppositieleider Pasjninian. Die eiste Sargsians aftreden. Na drie minuten praten liep Sargsian alweer weg. Maandag besloot ook een deel van het leger te gaan demonstreren, hoewel de legerleiding ervoor waarschuwde.

Voordat Sargsian vorige week dinsdag premier werd, diende hij (de maximale) twee termijnen als president van Armenië. Om aan de macht te blijven, besloot hij te gaan voor het premierschap. Als president regelde hij al dat de premier meer macht kreeg. Dat lijkt erg op de truc die ook de Russische president Poetin uithaalde.

Sargsian bewees de Russen de afgelopen jaren grote diensten. Een van de belangrijkste buigingen voor het Kremlin was wel het plotselinge afbreken van onderhandelingen met de Europese Unie, vlak na een bezoek aan Moskou. Eigenlijk verbaasde die stap niemand. Eén op de vijf Armeniërs werkt in Rusland, en de rest is afhankelijk van het geld dat wordt teruggestuurd.

Het is duidelijk dat het roer om moet in Armenië. Tijdens het presidentschap van Sargsian vertrok 10 procent van de bevolking naar het buitenland, terwijl bij de achterblijvers de armoede toenam.

Of er ook echt veranderingen gaan komen, is voorlopig onduidelijk. Ook is het de vraag of de relatie met Moskou zal veranderen. De zittende elite heeft een grote meerderheid in het parlement. Bovendien is het kleine Armenië in veel opzichten afhankelijk van het grote Rusland.