De studie gaat er vanuit dat 27 groeperingen in het bezit zijn van draagbare raketinstallaties, zogenoemde Manpads. Dertien van deze groeperingen zouden zeker in het bezit zijn van deze raketten. Enkele van deze organisaties zijn verbonden met al–Qaeda, aldus de onderzoekers. Bij Manpads gaat het onder meer om raketten van het type SAM–7 en Stinger.

De wereld werd in 2002 voor het eerst opmerkzaam gemaakt op het gevaar van Manpads. Toen werd een Israëlisch passagiersvliegtuig in Kenia beschoten door leden van al–Qaeda met luchtdoelraketten. De aanslag mislukte. Vorig jaar werd een Amerikaans toestel in Bagdad geraakt door een raket. Dat toestel wist nog een noodlanding te maken in de Iraakse hoofdstad.

In de jaren tachtig zijn veel luchtdoelraketten in het bezit gekomen van de moedjahedien in Afghanistan die tegen de Sowjet–troepen in dat land vochten. De Amerikaanse geheime dienst leverde veel Stingers aan de moedjahedien. Later is wel geprobeerd de wapens terug te krijgen, maar een deel hiervan is nu vrijelijk verkrijgbaar op de zwarte markt.

De burgerluchtvaart zint op tegenmaatregelen. Zo wil het Israëlische El Al haar vliegtuigen uitrusten met detectie– en afweersystemen. De kosten hiervan worden geraamd op 820.000 euro per toestel. Ook enkele Amerikaanse maatschappijen overwegen dergelijke stappen. Maar raketten worden ook steeds effectiever en alleen internationale controle op de wapens kan de dreiging verminderen, aldus het onderzoek.