Net als inwoners van omliggende landen maken de Kirgiziërs al eeuwen een feest van hun jaarwisseling. Onder de zeventig jaar communisme in de Sovjet-Unie was de viering verboden omdat deze werd gezien als een religieuze activiteit (hoewel niet christelijk, maar klassiek heidens). Nadat Kirgizië in 1991 zelfstandig werd, was Noroez dan ook een van de eerste tradities die terugkwamen.

Voor een deel is de nieuwjaarsviering in Kirgizië een feest vol nostalgie en klederdracht. Maar de roofvogeljacht op het nieuwjaarsfeest Salburun is wat minder onschuldig. De arenden worden afgestuurd op aas van dode dieren dat door een paard wordt voortgesleept. Tot voor enkele jaren werden de roofvogels losgelaten op een vastgebonden wolf om dat beest te doden.

Heel lang geleden was je rijk met een goed afgerichte arend. Daarmee kon je een groot gezin voeden. De Kirgizische steppe bood trouwens ook weinig alternatieven; een groentetuin aanleggen was er geen optie.

Jammer voor de Kirgiziërs is er sinds 1991 meer aandacht voor dierenrechten. Een arend afsturen op een vastgebonden dier heet in de moderne tijd dierenmishandeling. En dat snappen de Kirgiziërs.