De laatste militaire confrontatie tussen Israël en de Libanese Hezbollah had plaats in de zomer van 2006. Indertijd maakten Israël en de rest van de Arabische wereld nog een onderscheid tussen de Libanese staat en Hezbollah, die werd gezien als een binnen deze staat opererende terroristische organisatie. Hezbollah ging echter ook politiek participeren in Libanon.

Veel westerse politici vonden dit bemoedigend, omdat ze dachten dat het dragen van politieke verantwoordelijkheid Hezbollah zou matigen.

Dat dit ijdele hoop was, had de Palestijnse Hamas al bewezen. Na haar verkiezingsoverwinning in 2006 radicaliseerde de beweging juist verder. Ideologische organisaties zoals Hezbollah zien de staat als een instrument dat ze kunnen gebruiken om hun eigen agenda te implementeren.

Het gevolg van de deelname aan het politieke proces in Libanon was niet dat Hezbollah haar ideologische veren verloor, maar eerder dat de scheidslijnen tussen Hezbollah en de Libanese staat steeds vager werden.

Na de oorlog van 2006 nam de VN-Veiligheidsraad resolutie 1701 aan die eiste dat alle militante groeperingen in Libanon ontwapend zouden worden. En hoewel niet bij naam genoemd, wist iedereen dat hiermee Hezbollah werd bedoeld.

De Verenigde Naties stationeerden hier ruim 10.000 blauwhelmen (Unifil) die moesten toezien op deze ontwapening van Hezbollah. De beweging bekommerde zich hier echter niet om.

Men zou kunnen tegenwerpen dat deze blauwhelmen voor Israël zelfs een barrière vormen. Men heeft niet veel fantasie nodig om te voorspellen hoe de internationale gemeenschap zal reageren indien er als gevolg van Israëlische bombardementen op posities van Hezbollah blauwhelmen zullen sneuvelen.

Afgelopen week liet Frankrijk weten het Libanese leger een krediet van 400 miljoen euro te verstrekken. Dit gebeurde tijdens een conferentie in Rome. Daar verklaarde buitenlandchef Federica Mogherini namens de Europese Unie dat Brussel sinds 2006 zo’n 85 miljoen euro had betaald aan het Libanese leger.

Veel analisten zijn echter tot de conclusie gekomen dat Hezbollah het Libanese leger volkomen domineert. De wapens die aan dit leger worden geleverd, zullen uiteindelijk bij Hezbollah terechtkomen en worden gebruikt in een toekomstige oorlog tegen Israël.

De Israëlische minister van Defensie, Avigdor Liberman, stelde onlangs dat het Libanese leger niet langer onafhankelijk was, maar onderdeel was geworden van het „Hezbollahnetwerk.” Een zware beschuldiging, die eind februari echter bevestigd leek te worden. De Franse krant Le Journal du Dimanche had enkele Franse officieren van Unifil geïnterviewd die toegaven dat ze in Zuid-Libanon hun werk niet konden doen.

Iedere keer dat ze in het zuiden verdachte activiteiten ontdekten, verhinderde het Libanese leger dat Unifil waarnemers stuurde. Dat versterkt de indruk dat Hezbollah bezig is met voorbereidingen voor een gewapend conflict. „Iedereen weet dat Hezbollah dit gebied gebruikt voor een volgende oorlog tegen Israël”, aldus de Franse officieren.