Bij twee onderzochte zaken in Noord-Holland is dezelfde arts betrokken. Het onderzoek draait om de dood van een 67-jarige vrouw, die aan Alzheimer leed. Volgens de toetsingscommissie kon de arts ten tijde van de levensbeëindiging niet vaststellen of het om een vrijwillig en weloverwogen verzoek tot euthanasie ging.

Een ander geval gaat over de beëindiging van het leven van een 84-jarige vrouw vorig jaar. De vrouw ervoer haar leven als uitzichtloos door verschillende lichamelijke aandoeningen. Maar de arts heeft niet duidelijk kunnen maken dat er geen andere oplossingen waren.

Ook wordt de euthanasie van een 72-jarige vrouw door het parket in Oost-Nederland onderzocht. Zij had uitgezaaide kanker en was uitbehandeld. Twee dagen voor de levensbeëindiging raakte de vrouw in coma. De commissie oordeelde in deze zaak dat de arts niet heeft kunnen vaststellen dat de beslissing tot euthanasie een vrijwillige en weloverwogen beslissing was.

Het parket in Den Haag kijkt naar de dood van een 84-jarige vrouw. Zij was zeer beperkt in haar bewegingsvrijheid door longemfyseem. De vrouw beschikte over een euthanasieverklaring. De arts zou te lichtvaardig geoordeeld hebben dat haar lijden uitzichtloos was.

Volgens Agnes Wolbert, directeur van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, is er in de 15 jaar dat de euthanasiewet bestaat, nog nooit één arts vervolgd.

Zij „weet zeker” dat de betreffende artsen naar eer en geweten hebben gehandeld. „Niemand die zo’n besluit eventjes tijdens een borrel in de kroeg neemt”. Volgens haar is de euthanasiepraktijk in Nederland juist zeer zorgvuldig en internationaal erkend.

Wolbert wijst er ook op dat er in totaal 6500 euthanasiegevallen waren vorig jaar. „Feitelijk zijn deze cijfers een groot compliment aan alle artsen in Nederland die dus heel zorgvuldig vaak moeilijke afwegingen moeten maken”.