Het Midden-Oosten is van oudsher een kruitvat. Gewapende conflicten ontstaan er even gemakkelijk als een regenbui of een zandstorm.

De afgelopen zeven jaar woedde een bloedige oorlog in Syrië. Inmiddels lijkt Islamitische Staat zo goed als verslagen. Daarmee is het geweld nog niet voorbij, maar zijn wel de gruweldaden van deze terreurbeweging fors ingedamd. Tegelijkertijd zorgen Turkse aanvallen op Koerdische milities voor nieuw oorlogsleed.

Intussen lijkt zich een volgend conflict aan te dienen. Israël kijkt met argusogen naar de toenemende invloed van Iran in Syrië – maar vooral ook in Libanon. Teheran zou bezig zijn een aantal fabrieken voor precisiegeleide raketten in Libanon te bouwen. In plaats van het lukraak afschieten projectielen, zou de Libanese terreurbeweging Hezbollah daardoor in staat zijn om met geavanceerd schiettuig strategische doelen in Israël te raken.

De Israëlische minister van Defensie Avigdor Lieberman maakte deze week duidelijk dat Israël dat absoluut niet zal tolereren. Als de fabrieken er komen, zal Israël die „meteen en accuraat” uitschakelen. De topman van de militaire inlichtingendienst, Herzl Halevi, uitte zich in soortgelijke bewoordingen.

Lieberman voegde aan zijn dreigement toe dat hij absoluut niet zit te wachten op een derde Libanonoorlog. Dat lijkt een volkomen terechte uitspraak. Want de vorige Libanonoorlogen hebben zowel Israël als Libanon weinig goeds gebracht. Voor zover een oorlog überhaupt iets goeds kan brengen.

Maar de vastberadenheid waar Lieberman –letterlijk– uiting aan gaf, liet aan duidelijkheid weinig te wensen over. Dat is ook niet meer dan logisch. De strategische situatie in het Midden-Oosten verandert in snel tempo. Iran rukt op naar de grenzen van Israël. En niet meer alleen via proxy-bondgenoten als Hezbollah in Libanon en Hamas in Gaza, maar ook met de fysieke aanwezigheid van Iraanse troepen in Israëls buurlanden. En dan nu met de plannen om fabrieken voor de productie van raketten in de achtertuin van de Joodse staat te bouwen.

Het is daarom zeer terecht dat Israël zich zorgen maakt. Als er één land is dat op de ondergang van Israël uit is, dan is het wel Iran. De vorige Iraanse president Mahmud Ahmedinejad maakte dat met zoveel woorden duidelijk: „Israël moet van de kaart worden geveegd.”

Dat zal Israël met alle middelen –en dat zijn er nogal wat– proberen te voorkomen. Met de Internationale Holocaust Herdenkingsdag nog vers in het geheugen, resoneren de woorden eens te meer: „Dit nooit weer.”

Tegelijkertijd rijst de vraag: hoe moet het toch verder met het Midden-Oosten? Het ene conflict is nog niet voorbij of de volgende dreiging dient zich aan.

Mocht het werkelijk tot een derde Libanonoorlog komen, dan is het leed niet te overzien. De raketten van Hezbollah kunnen inmiddels heel Israël bereiken, met alle gevolgen van dien. En Israël zal vastberaden zijn om de Libanese beweging voor eens en voor altijd een beslissende klap toe te dienen.

De grote vraag is wat Iran in dat geval zal doen. Zal Teheran de langverwachte gelegenheid aangrijpen om op te trekken naar Jeruzalem?