„Hij (Bush, red.) verzamelde een groep ervaren medewerkers van vroegere Republikeinse regeringen om zich die meenden dat een antiraketsysteem en Irak de belangrijkste veiligheidsvraagstukken waren voor de nieuwe regering. Ik vertelde hem dat zijn grootste veiligheidsprobleem volgens mij Bin Laden en diens terreurorganisatie al-Qaida zouden zijn, vervolgens het ontbreken van vrede in het Midden-Oosten, verder de dreiging van een confrontatie tussen de kernmachten India en Pakistan, de banden van Pakistan met het (Afghaanse) Taliban-regime en al-Qaida, Noord-Korea en als laatste punt Irak”, aldus Clinton. Anderhalf miljoen exemplaren drukte uitgever Alfred Knopf voor de eerste editie van ”My Life”, waarvan volgens sommige persberichten voor het verschijnen al 2 miljoen exemplaren waren besteld, zowel on line als via de gewone boekhandel.

Knopf betaalde Clinton volgens de berichten 10 miljoen dollar voor zijn verhaal, dat 957 pagina’s lang werd. Knopf noch Clinton wil dit bedrag bevestigen, maar zeker is dat de oud-president een fors bedrag kreeg voor zijn memoires. Een verhaal dat overigens weinig nieuws brengt over een leven waarover al een halve boekenkast is volgeschreven, onder anderen door echtgenote Hillary Rodham Clinton en door Clintons moeder, Virginia Kelley.

Over zijn affaire met stagiaire Monica Lewinsky zegt Clinton dat deze relatie zich ontwikkelde om de slechts denkbare reden, namelijk „omdat de mogelijkheid daar was.” De oud-president noemt de affaire „immoreel en dom.” Zijn moeilijkste dag in acht jaar presidentschap brak aan toen hij zijn vrouw Hillary de affaire moest opbiechten, twee dagen voordat hij daarover onder ede een verklaring moest afleggen tegenover een onderzoekscommissie. „Ik had de hele nacht niet geslapen. Ik wekte haar, ging op de rand van haar bed zitten en vertelde haar de waarheid. Het was vreselijk. Zij keek mij aan alsof ik haar in haar maag had gestompt”, aldus Clinton.

Maanden van bezinning met professionele hulp en wekelijkse sessies met relatietherapeuten hebben uiteindelijk het huwelijk van de toenmalige president Bill Clinton en de huidige senator Hillary Rodham Clinton gered. Zijn leugens over Lewinsky kostten de president ook bijna zijn baan via de impeachment-procedure die het Congres in werking zette.

Clinton overleefde ook die bedreiging, die hij in zijn boek overigens voornamelijk afdoet als een uitgebreide campagne met het doel hem uit het zadel te wippen. Clinton is bijzonder venijnig over speciaal onderzoeker Kenneth Starr, die het juridisch onderzoek leidde naar de Lewinsky-affaire en de aantijgingen dat hij zich eerder als gouverneur van Arkansas misdragen zou hebben (onder andere in de Whitewater-affaire).

Als een van de „grote mislukkingen” van zijn twee termijnen als president van de VS beschouwt Clinton het falen van zijn plan om het Amerikaanse ziektekostenstelsel radicaal te hervormen. Hiervoor schoof hij tijdens zijn eerste ambtsperiode zijn echtgenote naar voren. Om haar huidige politieke leven als senator niet al te zeer te belasten, besloot Clinton mogelijk niet al te diep in te gaan op deze mislukking. Een andere mislukking die hij noemt is het feit dat de Amerikanen na de eerste aanslag op het World Trade Center (WTC) in New York (1993) en de aanslagen op twee Amerikaanse ambassades in Afrika (1998) niet in staat waren het brein achter die aanslagen, Osama bin Laden, te arresteren.

Een andere grote teleurstelling was het feit dat hij Israël en de Palestijnen niet tot een vredesregeling wist te bewegen. Clinton schrijft over de bijeenkomsten op het presidentieel zomerverblijf Camp David, waar de Palestijnse leider Yasser Arafat volgens de oud-president soms teleurstelde door zijn „gebrekkige” dossierkennis.

Wie ”My Life” oppakt in de hoop een boeiend betoog te lezen over recente ontwikkelingen in de huidige wereldpolitiek moet voorbereid zijn op flarden interessante informatie afgewisseld met langdradige stukken tekst over Clintons agenda. Het debat in Arkansas over gas-, water- en elektriciteitsregelingen of over een nieuwe belasting op auto’s zal weinigen interesseren.

Meer inzicht verschaft de schildering van zijn jeugd, die voor een deel gedomineerd werd door een drankzuchtige stiefvader. „Als hij mijn moeder weer sloeg, ging ik de volgende dag naar school alsof er niets was gebeurd.” Die ervaringen brachten Clinton er volgens zijn memoires toe een tweedeling in zijn leven aan te brengen. „Ik kon het ene deel van mijn leven scheiden van het andere. Ik leerde parallelle levens te leiden waar ik enerzijds mijn woede en verdriet kon wegstoppen en anderzijds kon verdergaan met mijn ’gewone’ leven”, aldus Clinton.

Een ervaring die hem naar eigen zeggen later in zijn politieke leven en in zijn moeilijkste dagen in het Witte Huis in staat stelde om te overleven. Voor fanatieke ”clintonologen” biedt ”My Life” hier en daar mogelijk nog interessante leesstof. Lezers die minder gecharmeerd zijn van de Clintons lopen mogelijk vast in het vaak ongedisciplineerde en chaotische gebabbel, door een Amerikaanse televisiepresentator volstrekt ten onrechte vergeleken met de majestueuze autobiografie van Ulysses Grant (1822-1885), een van Clintons illustere voorgangers.