Toegegeven, het valt niet mee om de tussenstand van zijn presidentschap goed te bepalen. Boven de feiten hangt nogal wat mist. Voor een belangrijk deel zorgt Trump daar zelf voor. Zijn tweets zorgen bijna dagelijks voor gedoe.

Trumps overdrijvingen in toespraken doen denken aan een marktkoopman en passen niet bij de presidentiële statuur. Het ontbreekt hem aan bezonnenheid. Ook de onduidelijkheid rond de Russische connectie levert ruis op. Deze zaken zorgen samen voor een dikke deken over zijn politieke prestaties.

Wie deze mistroostige mantel echter weghaalt, ontdekt dat Trump meer heeft bereikt dan doorgaans wordt gesteld. Er is een nieuw belastingplan. Hij heeft een nieuwe, conservatieve opperrechter benoemd. En daarnaast heeft hij –minder opvallend in de media– ook een groot aantal lagere rechters benoemd, zodat de rechtspraak in de VS een ruk naar rechts heeft gemaakt. Die verandering zal ook effect hebben wanneer Trump na één of twee termijnen het Witte Huis verlaat.

Hoewel het niet uitsluitend Trumps verdienste is, zit de Amerikaanse economie in de lift. Door die economische opleving is er optimisme bij ondernemers. Daarnaast is het bedrijfsleven blij met het schrappen van tal van regels, waardoor zijn manoeuvreerruimte groter wordt.

Trumps meest trouwe kiezers, conservatieven en evangelicals, zijn tevreden over een aantal besluiten die hij heeft genomen. Hij schrapte de subsidie voor het uitdragen van het ”pro choice”-programma in het buitenland. Trump probeert het werk van de abortuskoepel Planned Parenthood aan banden te leggen. Hij draait ook maatregelen voor de emancipatie van transgenders terug. Deze week verstevigde hij de positie van werkers in de gezondheidszorg die principiële bezwaren hebben om mee te werken aan abortus of euthanasie.

Hoewel nog niet alle maatregelen hun effect hebben –de rechter moet soms nog oordelen– vinden evangelicals het een verademing dat de president werk maakt van het behoud van conservatieve waarden.

Evangelicals waarderen ook dat Trump besloten heeft dat de Amerikaanse ambassade verplaatst moet worden naar Jeruzalem. Dat dit in de Arabische wereld veel kritiek oproept, lijkt Trump niet te deren.

Op het terrein van de buitenlandse politiek heeft Trump in ieder geval bereikt dat Europa zich gaat realiseren dat het meer geld op tafel zal moeten leggen voor de verdediging van het eigen continent dan in het verleden. Ook zijn waarnemers het er wel over eens dat zijn beleid een belangrijke factor is geweest in de nederlaag van IS.

Blijft natuurlijk wel het algemene gevoelen dat Trump op het gebied van de internationale politiek een onzekere factor is. De wereld houdt zijn hart vast bij de verbale oorlog die hij met Noord-Korea voert. En niemand weet precies hoe hij en de Russische president Poetin op elkaar zullen reageren.

Terreinen waarop Trump minder succes lijkt te hebben, zijn de hervorming van het zorgstelsel en de migratiepolitiek. Maar ook hier zijn stappen gezet. Zijn belofte om Obamacare aan te pakken heeft Trump niet waar kunnen maken. Maar de discussie daarover heeft wel het gevoel versterkt dat er iets moet gebeuren. Wat? Daarover is men het lang nog niet eens.

Als het gaat om de immigratiepolitiek dan is wel duidelijk dat de aanbesteding van de muur langs de grens met Mexico voorlopig nog op zich zal laten wachten. Maar wie dat symbool van Trumps vreemdelingenbeleid even vergeet, moet constateren dat er iets is veranderd in het DNA van Amerika. Het is niet langer het land waar mensen die een nieuw thuis zoeken vrij gemakkelijk kunnen binnenkomen. Ondanks verzet van allerlei groepen in de Amerikaanse samenleving heeft Trump de bestaanszekerheid van duizenden (illegale) immigranten op losse schroeven gezet.

Wat Trump absoluut niet heeft bereikt, is het verenigen van de verdeelde Amerikaanse samenleving. De tegenstellingen tussen links en rechts, blank en niet-blank zijn alleen maar toegenomen. Dat is ten aanzien van de binnenlandse situatie misschien wel het grootste risico.