De „knop” sprak tientallen ja- ren lang tot de verbeelding van miljoenen mensen. De Amerikaanse president gold als de machtigste man op aarde, want hij had zijn hand op „de knop.” Door deze schakelaar te beroe- ren, kon hij de wereld vernietigen met hetzelfde gemak als waarmee je het licht uitdoet.

Iedereen die de machtigste man naar de kroon wil steken, weet dus hoe dat kan: hij moet ook zo’n „knop” hebben. Vandaar de opmerking van Kim in zijn nieuwjaarstoespraak dat hij nu ook een schakelaar heeft.

Omdat er zo veel over „de knop” werd gesproken, ging de wereld geloven dat die echt bestaat. Daarom zei presidentskandidaat Clinton vorig jaar dat Trump nooit met zijn „vinger aan de knop” mocht zitten. Als voormalige first lady wist zij dat dit slechts beeldspraak is.

The New York Times legt in een groot artikel uit hoe het wel zit. Zodra de president opstaat, komt een heel leger van mensen in beweging. Velen daarvan dragen een tas of een koffer, en een van die koffers is de „nucleaire voetbal.” Daarin zit van alles wat nodig is om het geheime en complexe proces in gang te zetten dat nodig is voor een atoomaanval.

Koekje

Om het bevel tot lancering te geven (wat dus iets anders is dan het lanceren zelf), moet de president zich eerst identificeren met een kaart met een veiligheidschip (bijgenaamd ”het koekje”). De president wordt geacht deze kaart altijd bij zich te hebben. President Clinton schijnt zijn ‘koekje’ een paar maanden kwijt te zijn geweest, zonder iemand daar iets over te zeggen, zo schreef een hoge generaal later in een boek.

Goed, Trump heeft dus geen ”button”. De vraag is of Kim die wel heeft. The New York Times vermoedt van niet. En een aanval „binnen enkele tellen” behoort helemaal niet tot de mogelijkheden, beweert de krant. De Noord-Koreaanse raketten worden immers aangedreven door een vloeibare brandstof. Dat betekent dat de raketten eerst moeten tanken, een proces dat algauw enkele uren in beslag neemt. Maar dat er op die benzinepomp een knop zit, tja, dat valt niet uit te sluiten.