Dat stellen prof. H. Vrijling, hoogleraar waterbouwkunde aan de TU Delft, en Ir. K. Boorsma van het gelijknamige ingenieursbureau uit Drachten in het laatste nummer van het blad De Ingenieur.

Het idee komt op het moment dat België druk doende is zijn eigen deltaplan, het Sigmaplan (Sigma, de Griekse letter s, voor Schelde) uit 1976 bij de tijd te brengen. Volgens de Delftse hoogleraar zal het nog wel even duren voordat een stormvloedkering in de Westerschelde ligt. „Ik denk dat deze beslissing voor de Westerschelde binnen nu en vijftig à honderd jaar wordt genomen. Maar er zal wel eerst een ramp nodig zijn voordat het zover is”, aldus Vrijling.

De kering zoals het ingenieursblad die schetst, staat de scheepvaart van en naar de Zeeuwse en Antwerpse havens niet in de weg. „Het plan beschikt over twee gescheiden doorvaartopeningen van 100 tot 150 meter breed voor zeeschepen, die afgesloten kunnen worden met draaideuren”, aldus Boorsma. Voor de binnenvaart zijn twee smallere doorvaartroutes ingetekend. De overige 4 kilometer van de kering bestaat uit „35 à 45” doorlaatopeningen, die net als in de stormvloedkering in de Oosterschelde met schuiven afgesloten kunnen worden.

Boorsma, die het idee heeft gelanceerd, vindt dat de nieuwe stormvloedkering tussen het Zeeuws-Vlaamse Ossenisse en het Zuid-Bevelandse Hoedekenskerke het best op zijn plek ligt. Het ontwerp is afgeleid van een kering in de Eems in Noord-Duitsland.

Het aanvankelijke Sigmaplan van België, dat na een fikse overstroming van Ruisbroek in 1976 is opgesteld, bevatte ook de aanleg van een stormvloedkering bij Oosterweel. Vanwege de kosten, die toen geschat werden op 570 miljoen euro, is dit deel van het plan in 1985 door de Belgische regering voor „onbepaalde tijd” uitgesteld. Van de geplande dijkverzwaringen uit het plan is inmiddels 80 procent gerealiseerd.