Gauland was een van de twee lijsttrekkers van de AfD en leidt de fractie in de Bondsdag. De hardliner ambieerde eigenlijk geen functie als preses van partij, maar kwam plotseling in beeld nadat de verkiezing van de tweede voorzitter was mislukt. Zowel de gedoodverfde favoriet Pazderski als de onverwacht naar voren geschoven Doris von Sayn-Wittgenstein haalde in eerste noch in tweede instantie een meerderheid.

Dat maakte een derde ronde noodzakelijk, waarvoor Pazderski en Von Sayn-Wittgensteinen bedankten na een schorsing voor beraad. Gauland, die zijn verantwoordelijkheid niet wilde ontlopen, bleef over als enig alternatief; 68 procent van de partijleden wenste hem succes.

Meuthen en Gauland beloofden de aanhang er alles aan te doen de AfD bijeen te houden. Meuthen wilde niets horen van een splijting. Het is volgens hem normaal dat een politieke partij verschillende vleugels heeft. Pazderski werd vervolgens in het bestuur aan boord gehouden door hem te benoemen tot vicevoorzitter.

Meuthen deelde eerder het voorzitterschap met Frauke Petry. Dit boegbeeld stapte in april op tijdens een interne machtsstrijd. Na de parlementsverkiezingen in september keerde Petry de AfD zelfs helemaal de rug toe. Volgens haar schoof de partij, mede door types als Gauland, op naar extreemrechts.