„We evolueren in de richting van een normale situatie”, kondigde minister van Openbare Werken Julio de Vido deze week aan. Veel Argentijnen slaakten een zucht van oplichting, want op het zuidelijk halfrond staat de winter voor de deur. Dat betekent dat er meer elektriciteit en gas nodig is - twee zaken waar al sinds maart een tekort aan is. Het water van de Argentijnse rivieren stond in die maand eenderde lager dan in 2003. Dat zorgde voor een stroomtekort net op het moment dat de Argentijnse economie weer begon aan te trekken. Na de economische crisis van 2003 groeide de economie vorig jaar met maar liefst 8,7 procent.

Behalve de droogte en de stijgende vraag was er nog een tegenvaller. De geprivatiseerde Argentijnse energiebedrijven zetten vorig jaar alles in op de export van brandstof naar buurland Chili. Begin dit jaar sloeg de situatie echter helemaal om: tijdens de eerste maanden draaiden de Argentijnse bedrijven op volle toeren uit angst voor stroomonderbrekingen in juni, juli en augustus - traditioneel de koudste maanden. Het resultaat was dat de stroom toch uitviel, alleen veel eerder dan normaal.

Intussen greep de regering in. De gasexport naar Chili werd afgebouwd, de energiebedrijven kregen toestemming bij zware verbruikers extra kosten in rekening te brengen en vorige maand werd een plan gelanceerd om het Argentijnse energienet minder afhankelijk te maken van stuwdammen. Argentinië voert ook olie in uit Venezuela, en koopt Braziliaanse elektriciteit en gas uit Bolivia.

Te weinig en te laat, zo evalueren onafhankelijke experts. Ex-minister van Economische Zaken Daniel Montamat gelooft dat de Argentijnse industrie het deze winter knap lastig zal krijgen. Hij vreest dat het tekort aan energiebronnen 1 procent economische groei zal kosten.

Alberto Muller, coördinator van ”Plan Fénix”, opgesteld door progressieve economen van de Universiteit van Buenos Aires, denkt dat het Argentijnse energienet de winter niet zal aankunnen. „Ik weet niet wat de regering voorzien heeft om de stijgende vraag op te vangen, maar ik denk dat we nu op onze volle capaciteit draaien.” Muller pleit voor extra investeringen. „Wat we nu nodig hebben is een degelijk plan voor de lange termijn. En eerlijk gezegd, ik zie dat niet. De regering kan de invoer van Venezolaanse olie als een oplossing zien, maar het blijft een feit dat zoiets zes keer meer kost dan gas.”

Carlos Andres Garcia, professor economie aan de Nationale Universiteit van Misiones, vindt de maatregelen „een pleister op een houten been” en „improvisatie op korte termijn.” In een pas gepubliceerde studie voorspelt Garcia een grootschalige energiecrisis tussen 2006 en 2008 als er niet wordt ingegrepen. De reëel geïnstalleerde capaciteit (de energie die beschikbaar met inachtneming van een marge van pannes en lage waterstanden) bedraagt volgens de studie van Garcia nu 15.500 megawatt. Vorig jaar steeg de vraag tot 14.359 megawatt en dit jaar zou de vraag stijgen naar 15.350 tot 16.600 megawatt, als de economische groei inderdaad 5 procent bedraagt.

Als Argentinië niet snel nieuwe krachtcentrales bouwt, voorspelt de econoom, zal het land „een ongekende energiecrisis meemaken die ertoe zal leiden dat de grote consumenten beperkingen moeten slikken en misschien zelf voor hun stroomvoorziening moeten zorgen.”