De radicale nationalist Puigdemont lijkt daarmee terug te deinzen voor de verwachte eenzijdige verklaring van onafhankelijkheid. Het heeft volgens hem ook voor veel verdeeldheid en spanning in Catalonië gezorgd. De plotselinge gematigdheid van Puigdemont is volgens waarnemers waarschijnlijk een gevolg van de groeiende angst in de regio dat de economie van Catalonië instort als het haastig de banden met Spanje en de EU verbreekt.

Puigdemont zei dat het parlement hem opdracht moet geven de onafhankelijkheid uit te roepen, maar dat de consequenties daarvan onmiddellijk moeten worden opgeschort. Dan kan tijdens de ‘opgeschorte onafhankelijkheid’ met Madrid worden onderhandeld om de conflicten op te lossen. Hij wil daarbij ook internationale bemiddeling.

De drie kwartier durende rede van Puigdemont zorgde voor ontnuchtering bij zijn achterban. Tienduizenden separatisten hadden zich in de buurt van het parlementsgebouw verzameld met onafhankelijkheidsvlaggen en rozen in afwachting van het feest. Ze volgden de toespraak op een groot scherm. Aanvankelijk heerste er op het plein een jubelstemming, maar uiteindelijk klonken slechts fluitconcerten. De menigte droop teleurgesteld af.

Spaanse media noemen de ‘opgeschorte onafhankelijkheid’ een Sloveens model. Ze verwijzen naar het begin van de afscheidingsoorlogen in ex-Joegoslavië in 1991. Toen werd met Europese bemiddeling van onder anderen de Nederlander Hans van den Broek in het Kroatische Brioni een vredesakkoord gesloten. Het akkoord moest de nieuwe Balkanoorlog in de kiem te smoren.

Kroatië en Slovenië die zich van Joegoslavië hadden afgescheiden, verplichtten zich hun onafhankelijkheid feitelijk drie maanden op te schorten om te onderhandelen met Belgrado. Het akkoord leidde uiteindelijk tot een einde aan de vijandelijkheden in Slovenië maar niet in Kroatië.