Als de Libanese president Aoun een toespraak houdt, trekt dit nauwelijks de aandacht. Maar zodra Hezbollahleider Hassan Nasrallah achter een microfoon gaat staan, luistert iedereen ingespannen. Dat zegt iets over de situatie in Libanon. Het land is niet voor niets wel ”Hezbollahstan” genoemd.

Begin vorige week stak Nasrallah weer een vlammende redevoering af. Zoals gewoonlijk besprak hij zowel regionale ontwikkelingen als de interne situatie in zijn eigen land Libanon. Nasrallah uitte dreigende woorden jegens het Saudische koninkrijk. Volgens hem steunt Saudi-Arabië een Koerdische onafhankelijkheid in Irak en Syrië. Nasrallah waarschuwde de Saudische leiders dat dit uiteindelijk zou resulteren in de opdeling van Saudi-Arabië, omdat er in dit land vele conflicten waren „die de media proberen te verbergen.”

De president van Libanon is een bondgenoot van Hezbollah. De Libanese regering is reeds jaren demissionair. Het mandaat van het parlement liep in mei 2013 af. Verkiezingen zijn er echter nog steeds niet gehouden. De enige instelling die in Libanon nog gezag had, was het leger. Maar door de Syrische burgeroorlog is dat steeds nauwer gaan samenwerken met Hezbollah. Michael Aoun mag dan wel ’s lands president zijn, maar Nasrallah fungeert zo ongeveer als ayatollah. En het is deze ayatollah die de toekomst van Libanon uitstippelt, zoals vorige week bleek uit de toespraak.

De Syrische burgeroorlog is nog niet beëindigd, maar de uitkomst lijkt al vast te staan. Volgens Hezbollahleider Nasrallah hebben de Arabische Golfstaten en Israël –die het Syrische regime omver zouden willen werpen– deze oorlog verloren. Deze landen zullen zich echter niet bij hun nederlaag neerleggen. Vooral niet omdat de zelfverklaarde ”as van het verzet” als overwinnaar uit de Syrische oorlog kwam. Met die as worden vooral Iran, Hezbollah en het Syrische regime bedoeld. Nasrallah zei daarom dat de Israëlische premier Netanyahu „de regio duwt in de richting van een oorlog met Libanon.”

Dat is een uitspraak die de Libanezen te denken zou moeten geven. Nasrallah sprak namelijk niet over een nieuwe militaire confrontatie tussen Israël en Hezbollah zoals in 2006. Hij voorspelde een regionale oorlog tegen de staat Libanon. Het was alsof hij de Libanese bevolking wilde voorbereiden op de toekomst.

In de Arabische wereld bestaat grote bezorgdheid over de groeiende Iraanse invloed in het Midden-Oosten. Teheran heeft in de Syrische burgeroorlog strijders van Hezbollah gebruikt als stoottroepen. Deze strijders deden hier veel militaire ervaring op, terwijl de Syrische chaos Iran bovendien in staat stelde om geavanceerde wapens aan Hezbollah te leveren.

Uit Nasrallahs woorden zou men kunnen afleiden dat er achter de schermen een oorlog tegen Israël wordt voorbereid. Een dergelijke oorlog zal echter verwoestend zijn voor het toch al wankele Libanon. Maar het groene licht voor zo’n oorlog komt niet uit Beiroet, maar uit Teheran.