Het lijkt een onbelangrijk detail. Spaarders zijn inmiddels gewend aan zulke bizar lage rentepercentages dat amper nog gesproken kan worden van rendement.

Het lijkt of 0 procent een psychologische grens is, maar feitelijk zijn we die allang voorbij. Wie regelmatig geld opzijzet –voor later of voor onverwachte tegenvallers– is langzaam murw gebeukt en accepteert die lage rente min of meer als het nieuwe normaal.

Toch is het goed om even stil te staan bij die laatste renteverlaging, omdat dit bij mijn weten de allereerste keer is in de geschiedenis dat deze bank de rente in één klap heeft gehalveerd. Wie een ton op de bank heeft staan, kreeg daarvoor in september nog 100 euro aan rentevergoeding op jaarbasis, terwijl daar nu nog maar 50 euro van over is. De rente is al een hele tijd historisch laag, maar dit is binnen die constellatie toch weer een nieuwe historische mijlpaal.

Nu sparen praktisch niets meer oplevert, besluiten steeds meer mensen te gaan beleggen op de beurs of in vastgoed. Niet zelden is dat een winstgevende aangelegenheid, maar in bijna alle gevallen betekent het meer risico en meer rompslomp. Wie zonder enige ervaring besluit een woning te kopen met het oogmerk deze te gaan verhuren, maakt vaak kostbare beginnersfouten, houdt te weinig rekening met wettelijke regelingen of schat het nettorendement te hoog in.

Beleggers in aandelen kunnen tevreden terugblikken op een goed jaar, maar hebben geen enkele garantie dat de beurs blijft stijgen. Er dient zich op enig moment altijd weer een nieuwe crisis aan en niemand kan voorspellen hoe diep en langdurig die zal zijn. Zorgwekkend is wel dat de ECB het rente-instrument al heeft opgebruikt, met als gevolg dat de brandweer straks zonder bluswater zit en bij een uitslaande brand alleen nog kan terugvallen op wat mottige blusdekens.

Spaarders behalen op dit moment weliswaar geen enkel rendement, maar hoeven hun saldo ook niet dagelijks te inspecteren om zeker te weten dat hun spaartegoed nog intact is. Nu banken nauwelijks nog rente vergoeden, moet je als particulier ook maar denken dat je jezelf als het ware rente betaalt met elke extra inleg. Wie honderd euro spaart, ziet zijn spaargeld immers met hetzelfde bedrag aangroeien als iemand die 2 ton bezit en van de bank 0,05 procent ontvangt.

Spaarders die daar geen genoegen mee nemen kunnen een deel van hun geld ook vastzetten in een spaarverzekering. Een willekeurig voorbeeld: bij uitvaartorganisatie DELA levert dat –houdt u vast– 55 (!) keer zo veel rendement op als een standaard spaarrekening bij ING. Daarbij kan maximaal 12.000 euro per jaar worden ingelegd en moet het spaarbedrag tien jaar vast blijven staan. Wie zijn geld toch eerder wil opnemen betaalt daarvoor slechts een boete van 150 euro.

Slimmeriken hebben natuurlijk allang uitgerekend dat je dat boetebedrag bij een inleg van 10.000 euro na één jaar al hebt terugverdiend, want na twaalf maanden staat er 10.275 euro op de rekening (in plaats van 10.005 bij de bank). Houdt u er echter wel rekening mee dat de inleg niet valt onder het depositogarantiestelsel. Valt uw bank om, dan krijgt u die 10.000 euro netjes terug, maar bij Dela bent u in dat theoretische geval alles kwijt. Ook hier is rendement dus niet helemaal vrij van risico.

De auteur is schrijver en publicist. Reageren? hormann@refdag.nl