De laatste jaren zijn er ook wel vrouwen thuis bevallen, maar hun aantal is gering. De belangrijkste reden is dat Russische gynaecologen en verloskundigen formeel geen vergunning hebben om dergelijke bevallingen te begeleiden.

Je kunt je hiervoor ook niet verzekeren en de medische stand wijst thuisbevallingen nog steeds als onverantwoord van de hand. Het zijn met name aanhangers van een natuurlijke leefwijze die hier toch voor kiezen. Zij huren in dat geval op eigen kosten het nodige medische personeel in.

Het merendeel van de Russen is dus aangewezen op de overal in het land aanwezige kraamklinieken. Een opname in een dergelijke kliniek valt onder de verplichte medische basisverzekering en is dus formeel gratis.

Maar zoals alle vormen van ’gratis’ gezondheidszorg in Rusland zijn het ook in dit geval uiteindelijk de juiste contacten, goede informatie, een redelijk gevulde portemonnee en een aanvullende particuliere ziektekostenverzekering die bepalen of je opname en bevalling min of meer naar wens verlopen.

Een belangrijke reden om deze extra middelen aan te wenden is dat de Russische gezondheidszorg zich in een permanente financiële crisis bevindt. Artsen en specialisten worden zwaar onderbetaald, terwijl al jaren het geld ontbreekt voor investeringen in nieuwe apparatuur en gebouwen.

Daardoor is er soms een tekort aan de meest elementaire zaken en werkt het personeel vaak onder erbarmelijke omstandigheden. Het is daarom niet verbazingwekkend dat de zuigelingensterfte de afgelopen vijftien jaar explosief is gegroeid, evenals het aantal vrouwen dat in een kraamkliniek een infectieziekte oploopt.

Een andere reden om niet zonder de nodige voorzorgsmaatregelen in de eerste de beste kraamkliniek te gaan bevallen is de nog altijd aanwezige rigide regelgeving in een groot aantal van deze klinieken. Deze stamt uit het communistische tijdperk, toen kinderen nog in de eerste plaats werden beschouwd als toekomstige dienaren van de staat. De overheid werd daarom ook als hoofdverantwoordelijke voor de opvoeding gezien en speelde daarbij een belangrijke functie.

Het gezin was hieraan ondergeschikt. Vaders mochten bijvoorbeeld niet bij de geboorte van hun kind aanwezig zijn en dit de eerste dagen na de geboorte zelfs niet bezoeken. Bovendien werden na de geboorte moeder en kind meestal direct van elkaar gescheiden. Ook nu nog gelden in menig kraamkliniek dergelijke regels, hoewel ze hun functie allang hebben verloren.