Brahimi is formeel belast met de taak Irakezen te selecteren voor de interim-regering, maar zij worden veelal voorgedragen door Blackwill, die stad en land afreist om sjeiks en provinciale leiders op hun geschiktheid te toetsen. Om te voorkomen dat de interim-regering het stempel ”made in the USA” zal krijgen, legt de regering de nadruk op het informele karakter van Blackwills rol. De Verenigde Naties krijgen van Washington nadrukkelijk de eer toegeschoven.

Volgens Amatzia Baram, Irak-expert van het Amerikaanse Institute for Peace in Washington, is Blackwill op dit moment de belangrijkste persoon in Bagdad. Dit doet niets af aan de positie van Bremer, „omdat hij het gezicht van Washington in Irak is en als zodanig aanzienlijke geloofwaardigheid heeft.” Blackwills oordeel is van belang voor Brahimi, zegt Baram, hoewel Brahimi tegelijkertijd zijn eigen plan trekt.

De opvattingen over wie de belangrijkste van het trio is mogen uiteenlopen, zeker is dat het drietal voor een zeer zware klus staat. De Amerikaanse president Bush heeft moeten erkennen dat het geweld in Irak veel ernstiger vormen heeft aangenomen dan was verwacht. Het wangedrag van Amerikaanse militairen jegens Iraakse gevangenen heeft de regering-Bush wereldwijd veel steun voor de operatie in Irak gekost. En het is buiten kijf dat het een heel karwei is de sjiieten, soennieten en Koerden in Irak te laten samenwerken.

Blackwill was werkzaam voor de Nationale Veiligheidsraad in de regering van Bush senior. Hij adviseerde de huidige president bij diens campagne in 2000 en was daarna bijna twee jaar ambassadeur in New Delhi. Op het ministerie van Buitenlandse Zaken was hij werkzaam onder Henry Kissinger, Alexander Haig en George Shultz. Daarnaast doceerde hij bijna vijftien jaar buitenlands en defensiebeleid aan de John F. Kennedy School of Government van de universiteit van Harvard.

Blackwill was lang in beeld als kandidaat voor het Amerikaanse ambassadeurschap in Irak. Bush koos op het laatste moment voor John Negroponte, de voormalige VN-ambassadeur.

Nu staat Blackwills naam op de lijst van kandidaten voor de opvolging van Negroponte. Ook doet zijn naam de ronde als mogelijke opvolger van Condoleezza Rice, veiligheidsadviseur van Bush, in het geval die de verkiezingen in november wint en Rice doorschuift naar een andere post.

Blackwill heeft niet alleen maar goede kritieken. In een artikel in de Far East Economic Review van mei 2002 worden klachten van ambassademedewerkers in New Delhi genoemd over Blackwills autocratische stijl van leidinggeven.