Het gaat om computers en computeronderdelen, monitors, printers en tal van elektronische apparaten. De groep heeft de export onderzocht van dit afval naar China, India en Pakistan. In de Chinese provincie Guangdong heeft zich een belangrijke afvalverwerkings- en recyclingindustrie geconcentreerd, waarvan ongeveer 100.000 gezinnen leven. De groep heeft er drinkwatermonsters genomen en die laten testen in Hongkong.

Daarbij bleek het drinkwater volgens het rapport een „alarmerend niveau” aan zware metalen te bevatten zoals die gevonden worden in computers. De vervuiling van het water overschreed 190 maal de norm voor drinkwater zoals die is vastgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in Genève. Het Environmental Protection Agency (EPA) -de Amerikaanse variant van een ministerie voor Milieuzaken- zegt geen overzicht te hebben van de hoeveelheid elektronisch afval die van de VS naar Azië wordt verscheept.

De laatste cijfers waarover het EPA beschikt betreffen 1999. In dat jaar werden 723.000 computers in de VS zelf gerecycled en er zouden 100.000 afgedankte computers zijn geëxporteerd. Maar Robert Tonetti, een afvalspecialist van het EPA, geeft toe dat er in deze gegevens minstens 1 miljoen afgedankte computers „zoek” zijn. In Europa wordt gewerkt aan een regeling waarbij producenten verantwoordelijk worden voor de milieutechnisch verantwoorde verwerking van afgedankte elektronische apparatuur, zoals dat ook al bij auto’s het geval is.

Washington wijst zo’n regeling voor Amerika af. De VS hebben trouwens als enig industrieland nog niet de Conventie van Basel ondertekend. Deze conventie is bedoeld om gevaarlijk afval naar derdewereldlanden zoveel mogelijk te beperken. Omdat men zich in verschillende ontwikkelingslanden langzamerhand bewust wordt van de gevaren voor mens en milieu van de import van dergelijk afval uit ontwikkelde landen, ziet men volgens Tonetti steeds meer dat de gevaarlijke afvalstromen naar de allerarmste landen gaan.