May kwam na het referendum over de brexit vorig jaar aan de macht. Ze bezwoer herhaaldelijk geen vervroegde verkiezingen te willen. Maar in april besloot ze die plotseling toch te houden, toen de conservatieven in de peilingen schitterden. Haar belangrijkste tegenstander, de links-radicale Labour-leider Jeremy Corbyn, leek kansloos met zijn ‘marxistische praatjes’.

Nu gaat het land naar de stembus, maar May en haar partij schitteren niet meer. De glans is er af na een politieke blunder over ouderenzorg, een slechte campagne en een chronisch zwijgen over wat ze precies met haar brexit wil. De terroristische aanslag van zaterdag is bovendien politiek schadelijk, omdat ze als minister van Binnenlandse Zaken (2010-2016) op de politie heeft bezuinigd.

Ondertussen groeit de onvrede over stijgende prijzen, stagnerende lonen, over falende sociale en medische voorzieningen en andere diensten zoals het dure openbaar vervoer. Corbyn wordt vaak, vooral door jongeren, toegejuicht als hij hoge belastingen en hoge overheidsuitgaven belooft, zoals voor minimumlonen en gratis universitair onderwijs. De ‘kansloze’ radicaal Corbyn staat in peilingen op circa 35 procent, veel meer dan verwacht en veel meer dan zijn centrumlinkse Labour-voorganger Ed Milliband twee jaar terug behaalde (30 procent).

May’s plan om als sterke en stabiele leider uit de stembusstrijd te komen, lijkt moeilijk haalbaar. De Conservatieven zouden volgens peilingen wel winnen met mogelijk rond de 43 procent van de stemmen en zo hun meerderheid handhaven. Maar volgens Britse media schieten ze met een tegenvallende uitslag maar weinig op met deze verkiezing. Het leiderschap van May zou daardoor ter discussie komen te staan.

Duidelijk is wel dat veel Britten zich niet tegen een brexit verzetten. Het land keert zich zowel met Corbyn als met May af van de tientallen jaren waarin vrijhandel en openheid naar Europa en de wereld de toon aangaven. Corbyn wil de brexit wel voorzichtiger aanpakken dan May met haar ‘harde brexit’. Naar schatting 80 procent van de kiezers gaat op de twee grootste partijen stemmen. Dat laat erg weinig over voor bijvoorbeeld de Liberaal-Democraten (LDP) van Tim Farron, die best een stokje voor de brexit zou willen steken.