Sowieso is godsdienst hier overal aanwezig. Als er iets fijns gebeurt, wordt God gedankt. Bij moeilijkheden klinkt gelijk kermend de naam van God. De naam van de Almachtige staat op taxi’s en bussen. Soms rijden auto’s met versterkers om een nieuwe cd van een christelijke zanger te presenteren. Bidden voor het eten in een restaurant is heel normaal.

Zondags lopen hele groepen mensen naar de kerk. Kerken groeien. Telkens worden er nieuwe golfplaten toegevoegd aan het bedehuis. De kerken doen ook aan evangelisatie. Evangelisten gaan gezinnen langs, praten met vrouwen die thuis aan het werk zijn, zoeken mannen op om hen bij het Woord te brengen. Vaak is er zondagsschool en doordeweeks zijn er bijeenkomsten voor vrouwen en kinderen.

Vergeet ook de gebedsgroepen niet. Op zondagmiddag of woensdagavond is er Bijbelstudie en klinken er gebeden voor de gezinnen, voor de kerk en de wereld. Wat zijn de Ethiopiërs toegewijd!

Vasten doen ze regelmatig. Niemand weet het, maar soms eten en drinken ze de hele dag niet om dan de nacht die volgt te bidden, tot het weer licht wordt. Wat staan deze mensen sterk in hun geloof. Ziekte en tegenslag kan hen niet deren; gezondheid en voedsel maakt hen dankbaar. Gelukkige mensen zijn het, leesbare brieven. Daarom groeit de kerk.

Maar ja, het is ook hier een gebroken wereld. Nederland is verzuild en verbrokkeld; het is hier helaas niet anders. Het lijkt erger te worden. Televisiedominees zijn mateloos populair; charismatische mannen staan op, stichten een kerk en trekken duizenden mensen. Ze gaan op tournee en halen zo veel geld bij elkaar dat ze een eigen televisiekanaal starten en comfortabel wonen in de hoofdstad met chauffeur en bewaking. Of je daar nu blij moet zijn, is de vraag. Ze verkondigen wel de blijde boodschap en Jezus wordt aangewezen als verlosser, maar waar zijn de nederigheid en het dienen van elkaar?

Dan zie ik liever dat kleine kerkje, ver van het asfalt, hoog in de bergen. Het boertje wilde graag met zijn familie en buren naar de kerk, maar die was ver weg. In overleg met de kerk in de stad is er naast de boerderij een schamel gebouwtje gezet, tussen de graanakkers. Misschien 50 vierkante meter, schuin op een helling. Geen kerkbanken, geen geluidsinstallatie, maar golfplaten en stro op de grond. Toen we daar twee dozen met Bijbels in hun eigen taal brachten, waren de mensen stil en dankbaar. In hun dank benadrukten ze dat het Woord van God meer is dan geld en goederen.

Hoe het ook gaat: Gods Koninkrijk komt. Niet zoals wij het denken, of zoals het ons aanspreekt. De Geest (van Pinksteren) is net als de wind: wij weten niet waar die vandaan komt en waar die heen gaat. Deze wind scheidt het kaf van het koren, ook daar op de winderige akkers in het hoogland van Ethiopië.