Het huwelijk van de prins van Asturië staat in Spanje nu al te boek als het huwelijk van de eeuw. Sinds Alfonso XIII in Madrid prinses Victoria Eugenia van Battenberg het jawoord gaf, is er nooit meer zoiets in de Spaanse hoofdstad te zien geweest als vandaag. Wereldwijd zullen naar verluidt een miljard toeschouwers de plechtigheid volgen. Vierduizend journalisten uit 34 landen hebben zich geaccrediteerd.

Spanjaarden snakken naar romantiek en een vreugdevol evenement, na de droefenis van de bomaanslagen die op 11 maart aan 192 mensen het leven kostten. Het koninklijk jawoord moet zaterdag de rouw even naar de achtergrond dringen. Het huwelijk is het zwaarst bewaakte Spaanse evenement sinds de vredesconferentie over het Midden-Oosten in 1991. De Spanjaarden nemen geen enkel risico als het erom gaat nieuwe terroristische aanslagen van welke vijand dan ook te voorkomen. De inzet van meer dan 10.000 agenten moet daarvoor garant staan, evenals de afsluiting van het luchtruim boven Madrid. Voor de bruid en bruidegom is er geen koets, maar een gepantserde Rolls-Royce.

Hoewel de festiviteiten uit respect voor de slachtoffers van de bomaanslagen minder uitbundig zijn dan de bedoeling was, belooft het huwelijk een grootse vertoning te worden. De straten van Madrid zijn versierd met 1,2 miljoen bloemen, waarbij er met 192 cipressen naast het getroffen Atocha-station opnieuw aandacht is voor de slachtoffers. Op de pleinen van de Spaanse hoofdstad klinkt muziek. De voorbereidingen leidden vrijdag tot een ongekende verkeerschaos in Madrid. Bijna 300.000 mensen waren het centrum ingetrokken om de speciale verlichting te bewonderen die voor het huwelijk is geïnstalleerd.

Zaterdagmorgen om 11.00 uur begint in de rooms-katholieke Almudena-kathedraal de kerkelijke inzegening van de kroonprins en zijn Letizia. Felipe zal volgens Spaanse traditie gekleed zijn in het galakostuum van het leger - donkerblauw met een lichtblauwe sjerp. Letizia draagt een bruidskleed van de Spaanse ontwerper Manuel Pertegaz.

De Spaanse monarchie staat in hoog aanzien. Dat bleek onlangs nog, bij het optreden van koning Juan Carlos na de aanslagen van de elfde maart. Voor het eerst sinds de poging tot staatsgreep in 1981 wendde hij zich rechtstreeks tot het volk om het moed in te spreken. Prins Felipe is niet minder populair. Hij liep mee in de demonstratie van miljoenen mensen tegen het terrorisme, daags na de aanslagen. Elf dagen geleden legde hij met Letizia bloemen bij het Atocha-station. Eerder liet de prins zich evenmin onbetuigd. Zo was hij in 1997 prominent aanwezig bij de begrafenis van het ETA-slachtoffer Miguel Angel Blanco. Vlak na het verscherpen van de vreemdelingenwet in 2001 vroeg Felipe om meer solidariteit met illegale immigranten. De Spaanse troonopvolger mag dan introvert en bescheiden zijn (hij zou het karakter van zijn moeder Sofia hebben), hij durft zich wel te profileren.

De Spaanse vorst Juan Carlos bekleedt sinds de dood van generaal Franco in 1975 het koningschap. Mede onder zijn leiding veranderde het land van een dictatuur in een democratische constitutionele monarchie. Met zijn optreden in 1981, toen hij als opperbevelhebber van het leger een staatsgreep smoorde, verwierf de vader van de bruidegom een haast onaantastbare positie. Met zijn aantreden heeft het Spaanse koningshuis alle pompeuze gedoe naast zich neergelegd. Het is, vergelijkbaar met andere koningshuizen, gewoon geworden. „In een Spanje van burgerlijke vrijheden zal de monarchie republikeins van aard zijn. Zo niet, dan zou ze er niet meer zijn”, meent columnist Enric Sopena.

Niet alleen in Spanje maar in heel Europa kan de monarchie zich in een toenemende belangstelling verheugen. In Engeland leidde de tragische dood van prinses Diana in 1997 zowel tot een herwaardering van het koninklijke ’sprookje’ als tot een herbezinning op de functie van de monarchie in de moderne samenleving.

In België en Nederland werden de prinsen volwassen en trouwden ze met burgermeisjes. Er trad een generatie aan die de komende jaren via bruiloften en geboorten het volk ruim van ’sprookjes’ zou voorzien. De media spelen er handig op in en haast wekelijks (met overdrijving gesproken) verschijnen er nieuwe bladen die de monarchie romantiseren en populariseren.

Ook in Noorwegen en Denemarken trouwden kroonprinsen - de enige kroonprins die nog niet in het bootje stapte is prins Albert van Monaco. En dan is er de Zweedse kroonprinses Victoria, die ook nog single is. Engeland is eveneens een probleem. Zal de prins van Wales zijn moeder opvolgen of zijn zoon prins William? En zal Charles het uiteindelijk toch aandurven om met Camilla Parker Bowles te trouwen? Afwachten dus.

Nagenoeg alle Europese tronen mogen zich voorzien weten van gehuwde opvolgers. Het is niet zo dat zij veel macht en invloed hebben, deze toekomstige dragers van de Europese kronen. Meer en meer vervullen ze een ornamentele functie. Misschien heeft de geschiedenis wel het meest geleerd dat er romantiek nodig is om de monarchie te conserveren en te handhaven. Het beste ingrediënt voor romantiek is een huwelijk zoals dat zaterdag in Madrid wordt gesloten: dat van een prins met een niet-adellijk Sneeuwwitje.