In de dossiers wordt een plan omschreven om duiven te bewapenen met een capsule gevuld met zo’n 50 gram aan explosieven en een ziektekiem. „Duizend duiven die ieder met 50 gram explosieven in interval op een bepaald doel landen, kunnen een erg vervelende verrassing zijn”, schreef luitenant-kolonel WDL Rayner van de Britse luchtmacht. Hij schreef niet welke ziektekiem hij aan de explosieven zou willen koppelen.

Rayners idee ging niet door omdat de Britse binnenlandse veiligheidsdienst MI5 ertegen was. „Rayner is altijd al een lastpost geweest als het om duivenzaken gaat”, schreef luitenant-kolonel Tommy Robertson van MI5.

Groot-Brittannië maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog veel gebruik van postduiven om berichten door te geven aan geheime agenten op het Europese vasteland. Tegen het einde van de oorlog zetten de Britten een duivencomité op om uit te zoeken of de vogels in nog meer operaties konden worden ingezet. De Britse geheime diensten vreesden dat zij op duivengebied achter zouden komen te liggen op andere landen. Een van de ideeën aan het eind van de oorlog was om met explosieven bewapende duiven op zoeklichten af te sturen.