De in 1932 geboren Singh is volgens sommigen een onwaarschijnlijke kandidaat voor de toppositie. Hij is wars van politiek machtsspelletjes, woont in een bescheiden huis in New Delhi en komt uit een arme boerenfamilie in de noordelijke staat Punjab. Hij kan echter bogen op een indrukwekkende carrière.

Singh werd in 1991 minister van Financiën, toen India vrijwel bankroet was. Het land had een begrotingstekort van 8,5 procent. Hij lanceerde prompt ingrijpende economische hervormingen.

Singh bezuinigde op ambtelijke procedures, vereenvoudigde het belastingsysteem en zorgde voor een aantrekkelijker zakelijk klimaat door de overvloedige controles en regelgeving in te dammen. De economie veerde daardoor op, de inflatie liep terug en gedurende de jaren negentig bleef de groei van de economie met 7 procent per jaar hoog.

Voordat hij minister werd, had Singh al een lange wetenschappelijke en ambtelijke carrière achter de rug. Hij doceerde economie aan universiteiten in India en in het buitenland, waaronder die in het Britse Oxford. Hij was president van de centrale Indiase bank en bestuurslid bij het Internationaal Monetair Fonds en bij de Aziatische Ontwikkelingsbank.

Als politicus was Singh niet altijd succesvol. De enige keer dat hij zich verkiesbaar stelde voor het Lagerhuis, verloor hij. Singh werd wel twee keer gekozen in het Hogerhuis.

De Indiase beurzen reageerden dinsdag positief op de geruchten dat de Congrespartij Singh naar voren schuift als kandidaat–premier. Nadat de koersen maandag kelderden uit angst voor een zeer linkse regering onder Gandhi, leken de handelaren dinsdag weer vertrouwen uit te spreken in het economische beleid van Singh.

Voordat Gandhi dinsdag haar dramatische beslissing bekendmaakte, ontvouwde Singh al de plannen van de Congrespartij voor India. Snellere economische groei, betere sociale voorzieningen en terugdringing van de armoede staan daarin centraal. Daarmee dragen de regeerplannen van de partij de onmiskenbare handtekening van Singh.