Telkens als een van de dagbladen aankondigt dat er een glossy bijlage komt, denk ik: dat wordt weer klagen. In de helft van de gevallen valt deze nooit op de mat. „Geen probleem, u heeft de bijlage vanmiddag nog in de bus”, zegt de stem aan de andere kant van de lijn. Als ik de volgende dag opnieuw bel is het: „We zullen aan de distributeur in Jeruzalem vragen wat er mis is gegaan. Maar u hebt hem vanmiddag nog.” Op de derde dag: „Ik stuur de bijlage met de gewone post.”

En inderdaad, na een dag of tien is de bijlage er. De post levert sneller sinds ik een postbus heb in een deftige wijk. Daar is slechts één keer een pakje teruggestuurd omdat een nul niet helemaal rond was. Maar met gedrukte labels gaat het altijd goed.

Daarom was ik ook verbaasd dat bol.com mij een e-mail stuurde met de woorden: „Vlak voor verzending van je pakket zagen we dat bestellingen in het door jou gekozen land vaak niet aankomen. Uit voorzorg en om onnodig wachten te voorkomen, hebben we je bestelling geannuleerd.” Verschillende kennissen vertelden me over dergelijke ervaringen met post uit het buitenland. Gelukkig blijven de meeste bedrijven wel naar Israël zenden.

In onze tijd is vooral een snel en efficiënt internetverkeer van groot belang. Ook op dat gebied verloopt niet alles even vlot. Ik moest mij per fax bij een provider afmelden. Gelukkig heeft het postkantoor die nog. Aangezien mijn fax niets leek uit te halen, belde ik na enkele dagen om opheldering te vragen. Na eindeloos doorverbinden en wachten kreeg ik iemand aan de lijn. „Ja, we hebben de fax ontvangen”, zei een slecht verstaanbare vrouw aan de andere kant. „We zullen de aansluiting opheffen.”

Dat gebeurde inderdaad, maar de provider bleef wel gewoon elke maand sjekels van mijn bankrekening afschrijven. Gelukkig vond ik een snelgroeiend bedrijf dat tegen redelijke betaling de omgang met providers van de klanten overneemt. Dat hielp!

Ook het gasbedrijf zorgt voor verrassingen. Onze buren en wij kregen, dagen nadat de uiterste betaaldatum verstreken was, de rekening in de bus. Ik haastte me naar het gasbedrijf om mijn schuld te voldoen. Daar zit al jaren dezelfde stressbestendige dame achter de balie.

Ik overhandigde haar de rekening en de sjekels en zei: „De hele straat heeft de rekening vandaag pas gekregen.” „Echt waar?” riposteerde ze. „Hoe kan dat?” Met haar antwoord, uitgesproken in de toonhoogte die in het Hebreeuws dient om opperste verbazing uit te drukken, werpt ze het probleem vakkundig terug naar de klant. „Bam”, een stempel op de rekening en de zeurklant staat weer op straat.

Het komt allemaal wel goed, maar soms kost het wat tijd.