Hoog boven het stadje Dillenburg staat de Wiilhelmsturm. De toren is ruim 41 meter hoog.

Naast de opgang naar de toren staat het standbeeld van onze Vader des Vaderlands, met zijn hondje. De liefde voor honden vind je ook terug bij latere generaties van de Oranjes. Denk maar aan de hondengraven bij Paleis Soestdijk en Het Loo. Koningin Wilhelmina sprak over haar „trouwste vriend Blackie.”

De Wilhelmstoren is overigens niet de oorspronkelijke toren. Die werd in 1760 verwoest.

De vesting in Dillenburg bevindt zich voor een groot gedeelte onder de grond. Daar vind je de kazematten, een verdedigingswerk met een gangenstelsel van waaruit een heel leger kon opereren. Je kon er de vijand van ver zien aankomen. Wie er nu doorheen loopt, komt onder de indruk van de grootte en de robuustheid. Op sommige plekken passen er met gemak een paar stadsbussen in de ruimte, zo breed is het.

De toevoeging ”prins van Oranje” kreeg Willem op 11-jarige leeftijd. Toen erfde hij het prinsdom Orange (Zuid-Frankrijk) van zijn neef. Die had bepaald dat Willem van Nassau zijn opvolger zou worden. Dus aan hem hebben we min of meer de oranje wimpel bij de vlag te danken.

Willem van Oranje sprak naast Duits, Frans, Spaans, Italiaans en Latijn natuurlijk Nederlands. De naam ”de Zwijger” kreeg hij omdat hij nooit het achterste van zijn tong liet zien; niet omdat hij weinig converseerde. Zijn lijfspreuk was ”je maintiendrai”.

De ouders van Willem van Oranje –Willem de Rijke en Juliana van Stolberg– liggen bij de stadsmuur begraven.

Dit is de elfde aflevering in een fotoserie over de Oranjeroute in Duitsland, die we volgen van oost naar west. Woensdag deel 12. >>oranjeroute.nl >>rd.nl/oranjeroute voor meer foto’s