Recensie: Matthäus Passion door Gardiner
John Eliot Gardiner heeft ondertussen zo ongeveer alle kerkmuziek van Bach op cd gezet, maar hij pelgrimeert gewoon door in het muzikale landschap van de Thomascantor.
Nog niet zo lang geleden kwam de Britse dirigent voor de tweede keer met Bachs ”Grote Mis”, om vervolgens nogmaals diens ”Grote Passion” vast te leggen op slechts twee cd’s. De bijna drie uur durende Matthäus Passion op twee schijfjes: het kan dus wél.
Het betreft een liveopname van de uitvoering die Gardiner en de zijnen afgelopen september gaven in de kathedraal van Pisa (Italië) tijdens het Anima Mundi Festival. Gardiners Bach is op een bepaalde manier dwingend. De dynamische contrasten, de stuwende tempi en soms erg nadrukkelijke fraseringen mogen op het eerste gehoor misschien wat bevreemdend aandoen, bij Gardiner staat alles ten dienste van de retoriek waar de tekst om vraagt. En dat doet een sterk appel op de luisteraar. Neem alleen al de koralen: die worden bepaald niet rechttoe, rechtaan gezongen.
Het Monteverdi Choir zingt energiek en direct en is leverancier van een negental prima vocale solisten. Behalve James Gilchrist (evangelist) en Stephan Loges (Christus) betrekt Gardiner alle solisten uit zijn koor. Gilchrist is een uitstekende verteller met een fraai tenorgeluid, met als enige smet zijn soms wat mekkerende vibrato.
Een hoogtepunt: de ruwhouten maar o zo zoete gambasolo in de aria ”Komm süsses Kreuz”. Je moet wel van steen zijn wil deze muziek in deze uitvoering niet naar binnen slaan.
Deze Matthäus is van het klagende openingskoor in E-klein tot en met de afsluitende koor-sarabande betrokken en oprecht.
Bach – St Matthew Passion – John Eliot Gardiner; Soli Deo Gloria (SDG 725); 2-cd; € 30,99; bestellen: www.monteverdi.co.uk