Zo bont als tijdens zijn verkiezingscampagne had Trump het niet gemaakt. Toen riep hij met enige regelmaat dat moslims wat hem betreft niet meer de Verenigde Staten binnen zouden mogen komen.

Na zijn aantreden als president beperkte Trump zijn eerdere ambitie. Hij kondigde een inreisverbod voor inwoners uit zeven islamitische landen af: Afghanistan, Irak, Iran, Libië, Somalië, Sudan en Syrië.

De rechter maakte echter korte metten met de maatregel. Het verbod heeft een discriminerende werking en is daarmee niet legaal, aldus de rechter.

Prompt vaardigde Trump een tweede inreisverbod uit. Met enkele verschillen. Zo werd Irak van de lijst gehaald en kregen christenen geen uitzonderingspositie meer. Houders van bestaande visa en houders van een green card hoefden zich ook geen zorgen te maken dat ze Amerika niet in mochten. Ook zou het om een tijdelijk verbod gaan.

Maar ten principale was het uitgangspunt van het inreisverbod niet veranderd. Nog steeds werd mensen uit een exclusief aantal moslimlanden de toegang tot de Verenigde Staten ontzegd.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat federale rechters in de staten Hawaï en Maryland het verbod naar de prullenbak verwezen.

Dat had Trump ook zelf wel kunnen bedenken. Maar in plaats van zijn verlies te nemen, gaf hij de rechters opnieuw een veeg uit de pan. Dat deed hij ook bij de afwijzing van zijn oorspronkelijke plan. Hij sprak toen over „zogenaamde rechters” – een uitspraak die hem in binnen- en buitenland op veel kritiek kwam te staan.

Trump hekelde deze keer niet alleen de gerechtelijke uitspraak over zijn gewijzigde maatregel, hij kondigde ook nog eens aan dat hij mogelijk opnieuw zijn eerste plan zal indienen.

Dat voornemen is natuurlijk gespeend van elke realiteitszin. Want het valt nauwelijks te verwachten dat een rechter nu plotseling anders over het inreisverbod zal oordelen.

Los daarvan is een dergelijke maatregel niet meer dan symboolpolitiek, bedoeld om de schijn te wekken dat Trump de veiligheid van de Verenigde Staten hiermee afdoende beschermt. Alsof terroristen alleen maar uit de landen van zijn lijstje afkomstig zouden kunnen zijn.

Zo kwamen de plegers van de aanslag tijdens de marathon van Boston oorspronkelijk uit Kirgizië – en dat land staat niet op het lijstje van Trump.

Beter is het om de grenscontroles en de screening van mensen die het land binnen willen goed op orde te hebben.

Ook daarin kan een land gemakkelijk doorslaan, getuige het recent uitgelekte nieuws over spionagemethoden van de inlichtingendienst CIA, die zelfs in televisies inbreekt.