Hitzacker ligt min of meer op een eiland in de Elbe. Een kwetsbare plek, want die rivier is al eens fors buiten z’n oevers getreden. De inwoners weten er alles van: tot tweemaal toe moesten ze hun inboedel vernieuwen. De overheid liet hen in de kou staan, maar nu is er wel een damwand gebouwd – de Prins Clauspromenade.

De naam van de dam tegen het wassende water is niet het enige wat aan de prins herinnert. Bij het gemeentehuis staat een plaquette met aan beide kanten een beeltenis van hem. Een oude, zorgelijk kijkende man aan de ene kant en een wat luchtiger, jongere versie aan de andere. De kunstenares wist niet goed welke Claus ze moest kiezen, dus werden het er twee. Vlak bij de sculptuur staat een oranjelinde die hier na zijn dood door onze huidige koning en zijn moeder werd geplant.

Wie een goed beeld van Hitzacker wil krijgen, moet boven op de wijnberg zijn. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over het landschap. Dan zie je meteen het voormalige Oost-Duitsland, dat aan de overkant van de rivier ligt. Claus heeft in zijn jeugd dus de directe gevolgen van de oorlog en de daarmee gepaard gaande scheiding van Duitsland van dichtbij meegemaakt.

Dit is de tweede aflevering in een fotoserie over de Oranjeroute in Duitsland, die we volgen van oost naar west. Maandag deel 3.