Milieuzorg is geen linkse hobby maar Bijbels gebod
Zorgen hebben over het klimaat. Dat is volgens sommigen, ook onder de lezers van het Reformatorisch Dagblad, vooral een hobby van linkse en progressieve partijen. Bovendien, zo zeggen critici, is het nog maar de vraag of al die berichten over klimaatverandering, opwarming van de aarde en afkalving van de Noord- en de Zuidpool wel kloppen.
Een enkeling beweert zelfs dat het allemaal nepnieuws is en foto’s van afsplitsingen van ijskap gewoon manipulatie zijn. Met fotoshoppen kun je tegenwoordig immers de ergste rampen in beeld brengen. Kortom, dat negatieve nieuws over het klimaat kan men naast zich neerleggen. Vindt men…
Veelal komt deze houding niet voort uit ideologische verblindheid, maar vooral uit het verlangen gewoon door te gaan met het huidige comfortabele bestaan. Want dat is vaak de kwestie.
Of zorg voor het milieu nu wel of niet een dossier is dat vooral door linkse rakkers wordt behartigd doet eigenlijk helemaal niet ter zake. Bepalend moet zijn wat de Bijbel leert over de omgang met natuur en milieu.
Fundamenteel is dat de Bijbel in Psalm 24 zegt dat de aarde het eigendom is van de Heere. Hij is de Bezitter. Hij schiep de dingen niet primair ten behoeve van de mens maar omdat Hij er Zelf waarde in zag. Al het geschapene heeft een intrinsieke waarde die losstaat van de mens. De schepping is er tot Gods eer.
De mens is rentmeester over de schepping. Dat betekent dat hij die mag gebruiken om te leven en zich te ontwikkelen. Maar dat kan en mag niet onbegrensd. De mens bezit deze dingen als niet bezittende. Daarom waren er al in het Oude Testament regels die paal en perk stelden aan het gebruik van de landbouwgronden. Voorkomen moest worden dat de bodem uitgeput raakte. Calvijn schrijft dat de gebruiker van een akker zich erop moet toeleggen dat deze aan nakomelingen wordt overgeleverd zoals men die heeft ontvangen of dat deze er nog beter bij ligt. De productiecapaciteit van de aarde moet in stand worden gehouden.
Deze Bijbelse noties geven richting bij het milieu- en energiebeleid. Milieuzorg is geen linkse hobby, maar Bijbelse opdracht. Dat kan dus in eigen vlees snijden. Want dat stelt paal en perk aan het ongebreideld consumeren. Dat vraagt ook bewust omgaan met energie, bodemschatten.
Voor beleidsmakers betekent dit inderdaad stevig aanpakken. Het streven van de Nederlandse regering om haast te maken met het terugdringen van de milieuverontreiniging verdient steun. Ze protesteert terecht tegen de neiging bij Europese lidstaten om de afspraken die in 2015 zijn gemaakt bij het klimaatakkoord van Parijs terug te draaien. Dat is een teleurstellend. Zeker degenen die de Bijbel serieus nemen, moeten zich daarbij ongelukkig voelen.
Maar klimaatbeleid wordt niet alleen op regeringsniveau gevoerd. Dat begint gewoon bij iedere burger thuis. Door zuinig te zijn met energie, door minder te consumeren, door bereid te zijn soberder te leven, wordt er een eerste stap gezet. Hoe klein die ook is, hij is belangrijk en onmisbaar om op termijn de schepping te bewaren.