Sampie werd verantwoordelijk gehouden voor minimaal vier moorden en ten minste vijftig roofovervallen. Hij werd in de zomer van vorig jaar aangehouden, maar wist enkele weken later te ontsnappen. Sindsdien zaaiden hij en enkele tientallen bendeleden dood en verderf. Leger en politie maakten maandenlang jacht op hem, maar verschillende keren wist hij ternauwernood aan zijn aanhouding te ontkomen.

Zelfs president Venetiaan mengde zich in de kwestie en adviseerde de bevolking ’s avonds vooral binnen te blijven en woningen extra te beveiligen zolang de tienercrimineel nog op vrije voeten was. Maandagavond laat liep Sampie in Paramaribo echter tegen de lamp nadat de politie hem na een tip wist te lokaliseren, nota bene in dezelfde straat als waarin de president woont.

Volgens de officiële lezing van de politie openden Sampie en zijn kornuit met mitrailleurs het vuur op het moment dat ze het arrestatieteam in het vizier kregen. In de kogelregen van de politie die daarop volgde, werd Sampie geveld en werd een andere ontsnapte crimineel verwond. Ondanks zijn verwondingen wist deze man te ontkomen. In het voertuig van het tweetal werden een enorm wapenarsenaal en 2 kilo cocaïne aangetroffen.

De Surinaamse politie heeft de reputatie verdachten opvallend snel met wapengeweld te vellen, wat nogal eens de nodige vragen oproept. Maar in het geval van Sampie krijgt het korps vooral lof toegezwaaid. Ook de politie zelf voelt zich niet geroepen in dit geval verantwoording af te leggen over het schietincident. „We hebben ons werk gedaan en een goede stap gezet in ons streven de criminaliteit aan te pakken”, aldus inspecteur John Jones.

Minister Siegfrieds Gilds heeft in het parlement verklaard de dood van Sampie te betreuren. „We hadden liever gezien dat hij zich voor de rechter had verantwoord voor zijn daden. Helaas hebben de omstandigheden dat niet zo gewild.” Parlementariërs toonden zich minder treurig over de gebeurtenissen. „Niemand kan er rouwig om zijn dat crimineel geteisem wordt uitgeroeid”, aldus volksvertegenwoordiger Otmar Rodgers.

Ook politiezegsman Jones toont weinig medeleven. „Natuurlijk valt de dood van ieder mens te betreuren. Maar als je moet kiezen tussen een levensgevaarlijke crimineel en het welzijn van een gewone burger of van een politieman die de veiligheid moet garanderen en daarbij de nodige risico’s loopt, dan is die keuze snel gemaakt.”

Hoe groot de angst voor Sampie was, blijkt wel uit het feit dat de politie na het bekend worden van de schietpartij telefoontjes kreeg van burgers die wilden weten of het echt om hem ging en of hij echt om het leven was gekomen. Voor de politie was dat -tegen alle gebruiken in- reden om foto’s vrij te geven aan de media waarop het ontzielde lichaam van Sampie duidelijk herkenbaar was te zien. Deze werden door de meeste kranten en televisiestations gepubliceerd.

Volgens bronnen bij de politie bestaat het vermoeden dat Sampie zolang uit handen van justitie kon blijven omdat hij bescherming genoot van voormalig junglecommandoleider Ronnie Brunswijk, die hem een veilige schuilplaats bood -meestal in buurland Frans-Guyana- en van wapens voorzag. Brunswijk zelf heeft deze aantijgingen ontkend.