Een overweldigende meerderheid van 494 tegen 122 parlementariërs stemde woensdagavond voor de wet. Drie dagen lang heeft de oppositie geprobeerd om de wet te amenderen. Zonder resultaat.

Aan het begin van de week leek het nog even spannend te worden. Een aantal parlementariërs van Mays eigen Conservatieve Partij eiste, net als oppositiepartij Labour, dat het parlement over de inhoud van de brexitdeal geraadpleegd wordt voor de onderhandelingen met de EU worden afgerond. Daarmee zou het parlement de regering kunnen dwingen om over bepaalde onderdelen te heronderhandelen. Een amendement met deze strekking werd dinsdag echter verworpen, nadat brexit-onderminister David Jones beloofde dat het parlement een „betekenisvolle stemming” zal krijgen voordat de EU-onderhandelingen voltooid worden.

Veel parlementariërs vreesden eerst geen echte keus te hebben bij de komende stemming over de brexitdeal. Verwerpen ze het resultaat van twee jaar onderhandelen, dan staat het Verenigd Koninkrijk met lege handen als het gaat om afspraken over internationale handel en de tarieven die daarmee gemoeid zijn. Jones gaf toe dat het Verenigd Koninkrijk in dat geval „zal terugvallen op de tarieven die de Wereldhandelsorganisatie hanteert.” Met gemiddelde handelstarieven tussen de 10 en de 15 procent zou dat een economische ramp voor Groot-Brittannië betekenen. Instemmen met de deal blijft dan als enige optie over, maar dan heeft de hele stemming geen wezenlijke betekenis. Jones wist echter met zijn belofte de gemoederen te bedaren. Uiteindelijk stemden slechts zeven Conservatieven met de oppositie mee.

Daarmee was de grootste strijd gestreden. Allerlei andere amendementen werden stuk voor stuk afgeschoten. De wens van de Liberaal-Democraten om in plaats van een stemming in het parlement een referendum over de uiteindelijke brexitvoorwaarden te houden, werd niet ingewilligd.

Zo krijgen EU-burgers in het Verenigd Koninkrijk geen garantie dat ze na de brexit mogen blijven. Kamerbreed wensen parlementariërs dat EU-burgers hier na de brexit ongestoord verder kunnen leven; ook als daarover geen overeenstemming met de EU wordt bereikt. Uiteindelijk stemde de meerderheid toch tegen een motie die dat garandeerde. May beargumenteerde namelijk enerzijds dat „EU-burgers van vitaal belang zijn voor onze samenleving en economie”, maar waarschuwde het parlement „dat het Verenigd Koninkrijk geen eenzijdige toezeggingen moet doen.” Zou het parlement de regering dwingen om de desbetreffende EU-burgers verblijfsrecht te garanderen, dan kan dat punt niet meer gebruikt worden tijdens de onderhandelingen.

De EU-wet zal nu worden behandeld in het Hogerhuis. De verwachting is dat de wet ook daar ongeschonden doorheen komt.