Het onderzoek werd uitgevoerd in het kader van het Nationaal Actieplan voor Kinderen en Adolescenten, een meerjarenplan van overheidsinstanties en niet-gouvernementele organisaties. De Nicaraguaanse regering van president Bolanos wil namelijk ook deze groep, die 16 procent van de bevolking vormt, betrekken bij het Nationaal Plan voor Ontwikkeling. Daarom werd de jongeren van het Centraal-Amerikaanse land gevraagd naar hun mening over de huidige situatie in Nicaragua en hun visie op de toekomst van het land.

Het voornaamste punt van zorg voor de jongeren is het geweld in de samenleving. Het gaat dan om geweld op straat door straatbendes, discriminatie, kinderarbeid en -prostitutie en huiselijk geweld. Vooral geweld in de huiselijke sfeer is een groot probleem in Nicaragua. Bijna 40 procent van de jongeren heeft te maken met fysiek of seksueel misbruik door de ouders, meestal door de vader. Dit hoge percentage huiselijk geweld veroorzaakt veel instabiliteit in de gezinnen.

De thuissituatie brengt weer andere problemen met zich mee. Een voorbeeld daarvan is het grote aantal tienermoeders. Vijfendertig procent van de meisjes tussen de 13 en de 19 jaar is ten minste één keer zwanger geweest. Daarmee is Nicaragua het land met de meeste tienermoeders in Latijns-Amerika. Dit hoge percentage tienermoeders komt volgens de jongeren voor een groot deel voort uit onwetendheid. Bij meer dan de helft van de jongeren wordt er thuis niet gepraat over seksualiteit en ook op school wordt er volgens hen geen voorlichting over gegeven. Dit veroorzaakt veel verkeerde veronderstellingen, bijvoorbeeld dat de jongen in plaats van het meisje de pil zou kunnen gebruiken of dat meisjes de eerste keer dat ze seksueel contact hebben niet zwanger kunnen worden. Meisjes die eenmaal zwanger zijn, staan er vaak alleen voor en hebben geen toegang meer tot onderwijs, waarmee hun toekomstperspectieven drastisch ingeperkt worden.

De jongeren maken zich ook ernstig zorgen over de kwaliteit en de toegankelijkheid van het onderwijs. Volgens hen is er sprake van gebrek aan gekwalificeerd personeel en materiaal. Bovendien is het onderwijs de laatste jaren voortdurend duurder geworden, waardoor steeds meer kinderen helemaal niet naar school kunnen. Het analfabetisme is de laatste jaren dan ook gestegen, met name in de gebieden met een slechte infrastructuur. Het gebrek aan onderwijs maakt volgens de jongeren deel uit van een vicieuze cirkel van armoede die doorbroken moet worden.

Op dit moment woont meer dan de helft van de jongeren van 18 jaar en jonger in een gezin met een inkomen van minder dan 2 dollar per dag. Nicaragua is op Haïti na het armste land in Latijns-Amerika en de armoede neemt toe door de groeiende werkloosheid, die in de armste gebieden aan de Caraïbische kust oploopt tot 85 procent. Veel ouders kunnen daardoor het schoolgeld -dat relatief gezien hoog is- niet meer betalen. Aangezien Nicaragua geen leerplicht kent, halen de ouders daarom vervolgens de kinderen van school, waardoor het toekomstperspectief van deze kinderen sterk gereduceerd wordt.

De grootste prioriteit die de jongeren in Nicaragua stellen is beter en meer onderwijs. Ze willen dat de regering een leerplicht instelt en het onderwijs beter toegankelijk maakt door verbetering van de infrastructuur en verlaging van het schoolgeld. Bovendien is een verbetering van het onderwijs nodig door middel van verhoging van het salaris van de docenten en het leveren van materiaal. De jongeren doen met name een beroep op de regering om deze problemen het hoofd te bieden. Voorwaarde voor de jongeren om deze doelen te bereiken is dan wel dat de overheid breekt met de corruptie, zodat de overheidsgelden daadwerkelijk worden besteed aan de zaken waarvoor ze bedoeld zijn.