Bezoek eens een Nederlandse winkelstraat. Voor de winkels staan mannen die er niet aan ontkwamen mee te gaan, maar zoveel mogelijk buiten blijven. En grote kans dat er ook honden staan, vastgebonden aan het fietsenrek, soms wild om zich heen blaffend, de ogen gefixeerd op de ingang van de winkel waarin bazin verdween. Beide groepen zien reikhalzend uit naar het einde van de wachttijd.

Dat doen ze in Turkse Istanbul anders, althans wat de honden betreft. Kleedje eronder, kleedje erop. Bakje brokjes ernaast, schaaltje water.

Je kunt er van alles bij verzinnen. 1. Het is koud, dus winkelende mensen laten hun honden goed verzorgd achter voordat ze zelf de warme winkel binnenstappen. 2. Mevrouw is dakloos en slaapt met haar honden buiten. Elke hond zijn eigen plek, ieder op een identieke deken, op veilige afstand van elkaar. Drie honden rechts, minstens twee daar links. Zijzelf ertussenin, op dat karton. Veilig bewaakt.