Volgens het door de staat gerunde televisiestation Press TV overleed hij aan een hartaanval, ondanks alle inspanningen van artsen om hem te redden.

Sinds de revolutie van 1979 verkeerde de gematigde geestelijke Rafsanjani in het centrum van de macht in Iran. Hij was een vertrouweling van de stichter van de islamitische republiek, ayatollah Ruhollah Khomeini. Hij was negen jaar parlementsvoorzitter en van 1989 tot 1997 president. Hij was voorstander van een vrijemarkteconomie en probeerde conflicten met de Verenigde Staten en het Westen te vermijden.

In 2005 deed hij opnieuw een poging om president te worden maar verloor de verkiezingen van de conservatief Mahmoud Ahmadinejad.

Hij lag vaak in de clinch met de ultraconservatieve Iraanse geestelijken. Zo verloor hij veel invloed toen hij zich in 2009 schaarde achter een hervormingsgezinde presidentskandidaat, Mir Hossein Mousavi.

Later verloor Rafsanjani zijn invloedrijke positie als hoofd van de Raad van Experts, die verantwoordelijk is voor de benoeming van de geestelijk leider van het land. Hij zou te hervormingsgezind zijn, luidde toen de kritiek.

In 2013 wilde hij nog een gooi doen naar het presidentschap, maar de Raad van de Wachters van de Grondwet stak daar een stokje voor nadat hij zich weer had uitgesproken voor politieke hervormingen.

Rafsanjani was tot op de dag van vandaag nog altijd een invloedrijk persoon in Iran en het hoofd van de Raad van Geschiktheid en Oordeel, een orgaan dat bedoeld is om geschillen tussen het parlement en de conservatieve toezichthouder de Raad van Hoeders op te lossen. Het laatste orgaan keurt wetten op hun islamitisch gehalte en selecteert kandidaten voor verkiezingen.