Dat zegt medisch socioloog drs. J. S. Dubbelboer, adviseur van de Nederlandse Vereniging voor Lymepatiënten (NVLP), dinsdag in het Reformatorisch Dagblad. Volgens Dubbelboer is de ziekte van Lyme in Nederland verreweg de meest voorkomende infectieziekte die door een dier kan wordt overgebracht op de mens. Tussen de 20 en de 50 procent van de teken is besmet met de bacterie Borrelia burgdorferi, die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Gezien de omvang van de aandoening en de potentiële dreiging noemt hij het opvallend dat de ziekte nog altijd niet is opgenomen in de Infectieziektenwet van 1997. Er is daardoor ook geen verplichte registratie van het aantal ziektegevallen.

De voorlichting over de aandoening schiet volgens Dubbelboer eveneens ernstig tekort. „De overheid is veel te afwachtend. Andere landen zijn ons ver voor. Neem Zweden, daar is informatie over de ziekte van Lyme verkrijgbaar in artsenpraktijken, apotheken, VVV’s, gezondheidscentra, gemeentehuizen, bibliotheken en op recreatieplaatsen. In Nederland is dit nog bijna nergens het geval.”

De gevolgen van dit gebrek aan voorlichting zijn merkbaar. Nederland telt vergeleken met de ons omringende landen naar verhouding veel lymepatiënten. Dubbelboer: „Ik heb goede contacten met de directie preventiebeleid van het ministerie van Volksgezondheid. De wil is er wel, maar er moet iemand zijn die het oppakt. Preventie van lyme kan veel ellende voorkomen en is zonder meer kostenbesparend.”

Dubbelboer heeft meegewerkt aan een behandelrichtlijn voor specialisten die recent officieel is vastgesteld. De kennis van artsen over de diagnostiek en behandeling van de ziekte van Lyme is volgens Dubbelboer stukken beter dan enkele jaren geleden, maar nog niet optimaal. Daardoor wordt de diagnose soms gemist. Als de tekenziekte niet goed wordt behandeld, kunnen mensen door blijvende restverschijnselen in de WAO belanden. Bij een aanzienlijk deel van de leden van de NVLP is dat het geval.