Dat God met de verkiezing van Trump een bijzondere bedoeling heeft, staat voor Brown vast. Hij wijst op de grote obstakels die er voor Trump waren op de weg naar het Witte Huis. „De last van het verleden die hij meedroeg 
was loodzwaar. En de media brachten zijn vulgaire daden steeds weer voor het voetlicht. Terwijl dezelfde media vergelijkbare daden van filmsterren en popartiesten melden zonder daar een negatief oordeel over te geven. Dat deden ze bij Trump wel.”

Daarnaast wijst Brown op de uitglijders die Trump tijdens de campagne maakte. „Soms was hij zichzelf tot last. Bovendien had hij een groot deel van zijn eigen partij tegen. En vergeet niet de aanvallen vanuit het Clintonkamp, dat daarbij hulp ontving van de overwegend linkse media, die een uitgesproken voorkeur voor de Democraten hadden.”

Voor Brown staat vast dat Trump door bijzondere leiding van God als winnaar uit die strijd is gekomen. „Daarmee is niet op voorhand gezegd dat alles wat Trump doet het zegel van Gods goedkeuring draagt. Die fout mogen we niet maken. God gebruikt mensen, zet hen met Zijn bedoeling op posities. Maar de drager van het ambt is zelf verantwoordelijk.”

Trump heeft volgens Brown een bijzondere taak. Hij moet zaken aanpakken die politici doorgaans laten liggen. „Zijn belangrijkste taak is de misplaatste politieke correctheid aan de kaak te stellen. Trump moet de alarmklok luiden. Zij ongepolijste optreden maakt hem daarvoor bij uitstek geschikt.” Brown trekt de vergelijking met de Perzische koning Kores. „Die werd door God gebruikt om Zijn plan uit te voeren. Hij wordt in Jesaja 45 zelfs de gezalfde van God genoemd, ook al was hij niet gelovig. En elders staat hij genoemd als Gods knecht. Ik zie in Trump zo’n knecht.”