Met een harde klap op Mars is Europa van die roze wolk gevallen. De landing van een laboratorium op Mars is mislukt. De lander is van kilometers hoogte neergestort en daarbij mogelijk ontploft. „Ruimtevaart is moeilijk”, concludeerde de Amerikaanse wetenschapper John Barentine vrijdag.

Europa is al meer dan vijftig jaar actief in de ruimte. Dat begon bescheiden. Landen als Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland en Italië beseften dat ze op eigen kracht nooit grootmachten (Sovjet-Unie en Verenigde Staten) konden bijbenen. Daarom sloegen ze de handen ineen. Mensen naar de ruimte brengen deed Europa echter niet. Spioneren ook niet, telecommunicatie evenmin. Europa beperkte zich tot wetenschappelijk onderzoek en het volgen van het weer.

De omslag kwam aan het eind van de jaren zeventig. Toen ging voor het eerst een Europese raket de ruimte in. Een paar jaar later kwam ook de eerste Europese astronaut in een baan rond de aarde. Europa ging naar andere hemellichamen en bouwde mee met het internationale ruimtestation ISS.

De Europese ruimtevaart is een miljardenindustrie geworden. Het kloppende hart daarvan staat in Noordwijk: het ruimtevaartlaboratorium ESTEC. Duizenden hoogopgeleide mensen uit Europa testen er elke satelliet voor vertrek. Ook de Schiaparelli is er op de proef gesteld.

De Marscrash maakt geen einde aan de ambities van Europa. Rond 2020 moet voor het eerst een Europese verkenner op Mars gaan rijden. Samen met de Verenigde Staten bouwt Europa aan de beste ruimtetelescoop ooit, de James Webb. Die moet de Hubble gaan vervangen. Over een paar jaar wil Europa ook naar Mercurius, Jupiter en de zon. Ook gaat Europa verder zoeken naar planeten in andere zonnestelsels.