De recente crisis rond Noord–Korea’s nucleaire ambities en activiteiten heeft het imago van het land ook al geen goed gedaan. Na de Koreaanse Oorlog introduceerde leider Kim Il–sung zijn filosofie van onafhankelijkheid (Juche) en dat werd het motto voor de ontwikkeling van het land met thans 22,6 miljoen inwoners. Maar tientallen jaren van strikt gehanteerde staatscontrole en –bemoeienis hebben geleid tot stagnatie. Het leiderschap moet het meer hebben van een zelfgeschapen cultus rond zijn persoon dan van zijn opbouwende ideeën.

Hulporganisaties, zo meldt de BBC vrijdag, hebben berekend dat sinds medio jaren ’90 twee miljoen mensen zijn omgekomen van de honger, veroorzaakt door natuurrampen en economisch wanbeleid. Inmiddels staat Kim Il–sungs zoon, Kim Jong–il (63), aan het roer. Diplomaten en gevluchte dissidenten noemen hem een ijdele, paranoide en drinkende hypochonder met plateauzolen. Vaststaat dat Kim Jong–il graag naar Hollywoodfilms kijkt.

Noord– en Zuid–Korea delen samen een schiereiland en de betrekkingen leken de afgelopen jaren iets te verbeteren. Totdat de Amerikaanse president Bush het land er in 2002 van beschuldigde deel uit te maken van de „as van het kwaad", onder meer wegens het bezit van kernwapens en een programma voor uraniumverrijking. Pyongyang startte inderdaad een kerncentrale op en zette internationale wapeninspecteurs het land uit.

Radio’s en tv’s staan afgesteld op overheidsstations die de hele dag propaganda uitzenden. De organisatie Reporters Without Frontiers riep de natie onlangs uit tot ’s werelds ergste schender van persvrijheid. Het Russische persbureau ITAR–TASS is een van de weinig buitenlandse media in Pyongyang. „Het is een regel van de propagandamolen niet over ongelukken te praten", aldus een Noord–Koreaanse dissident die vanuit China radioprogramma’s maakt voor Noord–Koreanen. „Ik heb in de Noord–Koreaanse media nog nooit iets gelezen over ongelukken of rampen." Amnesty International stelt dat in het land een „absoluut gebrek aan informatie" bestaat.

De treinramp van donderdag toont, volgens Koreaanse deskundigen en overlopers, aan hoe slecht het er eigenlijk voor staat met ’s lands infrastructuur. Een oud–medewerker van het Noord–Koreaanse spoor zei vrijdag dat „dit eraan zat te komen", te meer daar de meeste wissels met de hand worden bediend. De omgeving van het station Ryongchon, waar de explosie zich voordeed, is volgens de oud–medewerker zeer dicht bevolkt.

Ook aan de treinverbindingen wordt nauwelijks meer geld uitgegeven. Goederenvervoer gebeurt voor 90 procent met de trein. Wegens een tekort aan elektriciteit en regelmatige stroomuitval zijn vertragingen eerder regel dan uitzondering en rijden de treinen ook nog eens tergend langzaam. In januari 2000 zouden 1000 mensen zijn omgekomen bij een treinongeluk in Yangdok, in het zuidwesten. Drie jaar eerder stortte in het noorden een trein in een ravijn, waarbij 2000 slachtoffers zouden zijn gevallen.