Naar het debat tussen de kemphanen Trump en Clinton wordt enorm uitgezien in de wijk Harlem. Niemand wil hier het eerste presidentiële debat missen. Beide kandidaten gaan in de peilingen gelijk op, en dus staat er veel op het spel.

Dat blijkt ook uit de lange rij New Yorkers die voor aanvang van het debat staan te wachten voor het Apollo Theater, een pleisterplaats in het hartje van de oude stadswijk. Als het theater tot en met de laatste stoel vol zit, staat er buiten nog een rij mensen mopperend te wachten.

Al snel is duidelijk waar de voorkeur van de meerderheid van de aanwezigen ligt: als de presentator aan het publiek vraagt wie er van plan is om op Trump te gaan stemmen, staat er maar een enkeling op. Bij de volgende vraag: „En wie wil Hillary als president?” klinkt oorverdovend gejuich.

Maar voor het debat is er eerst nog een discussie, om de zaal op te warmen. „De groep die het zwaarst getroffen is door de crisis zijn de zwarte Amerikanen”, zegt Scott McConnell, journalist van het magazine The American Conservative. „Economische groei en sociale gelijkheid zijn dus belangrijke thema’s vanavond.”

Derek Dingle, hoofdredacteur van nieuwsplatform Black Enterprise, is juist overtuigd van het tegen­overgestelde: de blanke arbeidersklasse zou volgens hem het zwaarst getroffen zijn. „Trump kaart aan dat het verkeerd is dat we onze producten laten maken in China terwijl het slecht gaat met onze eigen industrie. Dat gaan blanke kiezers belangrijk vinden.”

Als het debat eenmaal start, wordt snel duidelijk dat er in het Apollo Theater maar één thema uit springt: racisme. Dit onder meer vanwege de zwarte Amerikanen die recent door politiekogels werden gedood, met demonstraties en rellen tot gevolg. Wat is de oplossing voor dit politiegeweld? Als Clinton het woord neemt, wordt het voor het eerst helemaal stil in de zaal. „We moeten het vertrouwen terugbrengen tussen politieagenten en de zwarte gemeenschappen. En ik wil ervoor zorgen dat ze elkaar opnieuw gaan respecteren.”

Trump gaat vol in de aanval. „Ik ken dat: rond de verkiezingen spreken Democratische kandidaten mooie woorden voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Maar daarna zeggen ze: Bedankt voor je stem. Tot over vier jaar!” Een golf van afschuw gaat door de zaal. Iemand roept: „Trump is een racist!”

De enige instemming die hier voor de Republikein klinkt, komt van het scherm, waar bij het debat wel geklap klinkt. Toch blijft de sfeer positief: er wordt veel geklapt en veel gelachen, ook om Trumps opmerkingen. En er is zelfspot, als hij zich denigrerend uitlaat over mensen met over­gewicht – waar er in de zaal nogal een aantal van aanwezig is.

Na het debat blijken er wel degelijk Trump-aanhangers te zijn. De welbespraakte Braille Diaz bijvoorbeeld, die er ondanks zijn 15 jaar bijna volwassen uitziet. „Trump heeft gelijk dat de Democratische Partij de problemen van de zwarte bevolking niet echt wil aanpakken”, zegt hij. „Het bleef de afgelopen jaren bij beloftes.”

Dat ziet Diaz tijdens deze verkiezingsstrijd weer gebeuren. „Clinton liegt tegen haar kiezers: de ene keer belooft ze dit, de andere keer dat. Ze zegt bijvoorbeeld dat ze de rijken van het land extra belasting wil laten betalen, maar zelf wordt ze gefinancierd door miljardairs. Denk je echt dat ze die belofte als president waar gaat maken? Nee dus.”

Bezoeker Dennis Rahim Watson vindt dat Clinton duidelijk sterker was dan haar opponent. „Trump is geen echte kandidaat. Hij praat alleen over zichzelf en niet over welke kant hij met dit land op wil. Hillary Clinton heeft goede ideeën, heeft zich voorbereid en presenteert zich als een echte leider. De tijd is er rijp voor: ze wordt de eerste vrouwelijke president.”

Commentator McConnell 
stemt daar maar ten dele mee in: „Clinton was beter voorbereid, maar Trump kon zich profileren op zijn favoriete onderwerpen inte­gratie en veiligheid.” Het debat zal volgens hem dus ook weinig invloed hebben op de rest van de campagne. „Pas na de verkiezingen op 8 november weten we het zeker.”