Zij kregen namelijk voor het eerst de plannen van de regering voor de overdracht te horen van plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken Marc Grossman, die is belast met politieke zaken.

Uit Grossmans schets van de Amerikaanse plannen blijkt dat Washington voor de periode na 30 juni in Bagdad eerder een marionettenregering wil installeren dan dat men de volledige bestuursverantwoordelijkheid werkelijk aan de Irakezen wil overdragen. De Amerikaanse militaire opperbevelhebber in Irak blijft na de bestuursoverdracht bijvoorbeeld verantwoordelijk voor zowel zijn eigen troepen als voor het nieuwe Iraakse leger.

Verder wordt het nieuwe bestuur -dat een overgangsregering vormt tot de verkiezingen begin volgend jaar- niet geacht iets te wijzigen aan de ”wetten” die de Amerikaanse bewindvoerder in Irak, Paul Bremer, voor de overgangsperiode heeft afgekondigd. „Hoe kan een regering functioneren die internationaal Irak moet gaan vertegenwoordigen als soevereine macht, terwijl ze in eigen land op essentiële punten niets te vertellen heeft?” zo vroeg Richard Lugar, de voorzitter van de commissie buitenland van de Senaat die de plannen donderdag van Grossman te horen kreeg.

Grossman gaf toe dat er praktisch misschien weinig verandert na de 30e juni. „Maar wij zullen wel ons best doen om uitgebreid te overleggen met de overgangsregering en om de standpunten die wij te horen krijgen, in onze beslissingen te laten meewegen”, aldus Grossman. Wat blijft er dan over van de bewering van de regering dat er eind juni een „volledige overdracht van de bestuursverantwoordelijkheid zal plaatsvinden”? Grossman bleef het antwoord schuldig. Hij meende dat er beter gesproken kon worden van een „beperkte soevereiniteit” voor de overgangsregering. Politieke waarnemers zien hier problemen opduiken voor de regering. „Bush krijgt nooit internationale steun voor zo’n overdrachtsmodel, laat staan een VN-resolutie die dat zou sanctioneren”, aldus Doug Bandow, politiek analist van het Cato Research Institute in Washington.