Serieuze oppositie kwam er nauwelijks aan te pas tijdens de verkiezingscampagne. Net als bij de vorige parlementsverkiezingen bleek er sprake te zijn van fraude. Toen, in december 2011, kreeg Verenigd Rusland dankzij grootschalige fraude 49,32 procent van de stemmen. Op internet doken talloze video’s op van frauduleuze praktijken en burgers meldden overtredingen van de geldende regels. Waarnemers rapporteerden over fraude. Het leidde tot de grootste protesten tegen het Kremlin sinds de val van de Sovjet-Unie in 1991 en onder Poetin.

Fraude voorkomen

De regering besefte dat ze dit keer een herhaling van fraude en van protesten moest zien te voorkomen. De autoriteiten hadden internationale verkiezingswaarnemers toegelaten en een nieuwe voorzitter van de landelijke verkiezingscommissie benoemd. De vorige was te veel besmeurd geraakt door de verkiezingsfraude. Maar gisteren registreerden webcams op stembureaus beelden van personen die stapels stembiljetten in de stembus stopten. Toch waren er niet zo veel fraudemeldingen als vijf jaar geleden.

Moskou was niet alleen gebaat bij een gunstige uitslag, maar ook bij een acceptabel opkomstpercentage om de verkiezingen geloofwaardig over te laten komen. Een lage opkomst geeft immers het geringe vertrouwen in de verkiezingen weer. Het 
opkomstpercentage kwam uit op 47 procent. Vijf jaar geleden lag dat op 60,1 procent.

In werkelijkheid pakt de overwinning van Verenigd Rusland hoger uit. De autoriteiten hadden met een nieuwe regel geanticipeerd op een lage score van de partij. De helft van de in totaal 450 zetels van de Doema, het parlement, werd gekozen volgens een landelijke kieslijst. De andere helft kwam tot stand via het kiezen van individuele leiders per district. Het Kremlin had daarom zijn favorieten namens Verenigd Rusland naar voren geschoven, om zo bij een tegenvallende uitslag van de partij genoeg steun te vergaren in het parlement. Zodoende pakt Verenigd Rusland nog eens 203 zetels extra. Deze constructie gaf ook oppositieleden de mogelijkheid om op eigen houtje voor hun kansen te gaan. Zij hadden geen succes.

Net als in de afgelopen vijf jaar heeft Poetin nu te maken met een Doema die hem gunstig gezind is. Oppositiepartijen zoals Parnas en Jabloko, kritisch op de president, wonnen geen zetel. Ze kregen tijdens de verkiezingscampagne amper aandacht op de staats­televisie. Andere oppositiepartijen, zoals die van de communisten en de nationalisten, belanden wel in het parlement. Zij steunen de president.

Geen discussie

Oud-parlementsvoorzitter Gryzlov, lid van Verenigd Rusland, zei in 2003 dat de Doema geen plek is voor discussie. Poetin hoeft er enkel zijn handtekening onder wetten te zetten. Een wetsvoorstel krijgt er steevast groen licht. Zo werken parlement en president er als één team samen.