De paragraaf ”Bijbels Museum” in het hoofdstuk Musea van het Cultuurnota-advies 2005-2008 begint veelbelovend. Het museum is verantwoord, interessant en educatief bezig. Ongekend venijnig is de staart. Missie en doelstelling zijn volgens de commissie te breed en een duidelijke visie op intercultureel beleid ontbreekt.”

„Dat laatste heeft ons de das omgedaan”, zegt een verslagen Boonstra. „Want de inzet van de raad is de laatste jaren bijna uitsluitend op die interculturele uitstraling gericht.”

Een ander verwijt van de commissie luidt dat de doelgroep van het museum te beperkt is. Want, zo constateert de commissie: het woord ”Bijbel” wordt vrijwel uitsluitend geassocieerd met geloofsoverbrenging en christendom.

„Zeer merkwaardig”, zegt Boonstra. „Dit is rechtstreeks afkomstig uit ons eigen beleidsplan. Maar de commissie plaatst het nu wel in een geheel eigen context. Ik heb geschreven dat ons bezoekersprofiel in grote lijnen overeenkomt met dat van elke culturele instelling, met als bijkomstigheid dat de meeste bezoekers van huis uit een gelovig profiel hebben. Ik heb mezelf in de vingers gesneden met een eerlijke analyse.”

Welke indruk heeft de werkwijze van de commissie bij u achtergelaten?

„Om te beginnen is het uiterst curieus dat de commissie nu met dit advies komt. In 2000 was de raad nog bijzonder lovend over onze plannen voor publieksverbreding. Daarop hebben wij ook van alles in gang gezet, wellicht tevergeefs.”

Hoe zorgvuldig vindt u de analyse van de commissie?

„Als ik sommige zinnen lees, denk ik: Waar halen ze dat vandaan? Neem de zinsnede „Voorheen vond de christelijke gemeenschap dit museum belangrijk genoeg om het zelf in stand te houden.” Wie is die gemeenschap? En hoezo voorheen? Zeventig procent van onze inkomsten is nog steeds afkomstig van donateurs.”

Waar kan het intrekken van subsidies toe leiden?

„Tot een drastische vermindering van onze activiteiten, het stopzetten van de vernieuwingsslag en het invoeren van een personeelsstop. Jammer, maar onontkoombaar.”