Twee weken voor de verijdelde coup had Erdogan al aangestuurd op een toenadering, door excuses aan te bieden voor het neerhalen van de straaljager. Rusland hief daarop het verbod op chartervluchten naar Turkije op en nodigde Erdogan uit voor de top.

De twee presidenten hebben veel gemeen. Ze hanteren beiden een soort populistisch autoritarisme en koesteren allebei een diep wantrouwen tegen de Verenigde Staten. Erdogan kijkt verwijtend naar de VS omdat die onderdak bieden aan zijn tegenstrever Fethullah Gülen, die volgens Ankara achter de couppoging zat. Moskou vindt dat Washington een te grote rol op het wereldtoneel opeist.

Sinds de legeropstand is Erdogans stijl steeds meer gaan lijken op die van Poetin. Hij is hard opgetreden tegen iedereen die volgens hem iets met de coup te maken had, niet alleen militairen maar ook journalisten, wetenschappers, leraren en rechters. Circa 60.000 Turken zijn na 15 juli geschorst of hun baan kwijt, terwijl 6000 mensen zijn opgepakt. Volgens mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch zijn velen van hen gemarteld.

Turkije en Rusland vechten in Syrië mee aan tegengestelde zijdes, waarbij Turkije met steun aan rebellen steeds meer de verkeerde kant lijkt te hebben gekozen. Met Russische steun is de positie van het Syrische regeringsleger versterkt, terwijl de Amerikanen juist de Syrische Koerden krachtiger hebben gemaakt. Die Koerden krijgen inmiddels ook steun uit Moskou, waar ze zelfs een officieuze ambassade konden openen.

Erdogan heeft Poetins hulp nodig om te voorkomen dat de Koerden een zelfstandige staat in Noord-Syrië beginnen. Rusland wil via Turkije gas naar Zuid-Europa vervoeren, om zo Oekraïne te vermijden. De twee mannen hebben er alle belang bij een streep onder het straaljagerincident te trekken.