‘Bouta’ of ‘Baas’ werd in 1945 geboren. In 1968 kwam hij in Nederland terecht en koos hij voor een militaire opleiding. Een maand voor de onafhankelijkheid van Suriname in november 1975 keerde hij terug naar Paramaribo.

Bouterse ergerde zich na zijn terugkeer aan het in zijn ogen chaotische landsbestuur en de slechte staat van de Surinaamse krijgsmacht. Met vijftien andere sergeanten pleegde hij in 1980 een staatsgreep die in eerste instantie in Suriname - en in Nederland - niet tot grote afkeuring leidde.

Toch groeide de aversie tegen het steeds knellender militair bestuur rap. Op 8 en 9 december 1982 schreef de jonge natie de zwartste bladzijde uit de nationale geschiedenis. In Fort Zeelandia in Paramaribo werden vijftien vermeende tegenstanders gemarteld en vermoord.

De dood van de vooraanstaande Surinamers was volgens Bouterse en de zijnen het gevolg van plannen voor een tegencoup en de slachtoffers zouden op de vlucht zijn doodgeschoten. Bouterse heeft de „politieke verantwoordelijkheid” voor de moorden erkend, maar hij blijft volhouden nooit zelf te hebben geschoten.

Na de formele terugkeer van een burgerbewind in 1987 behield Bouterse zowel politieke als zakelijke macht. Hij ontvouwde lucratieve praktijken in de cokehandel. In Nederland werd hij in 2000 in hoger beroep bij verstek tot elf jaar cel veroordeeld.

Ondanks zijn omstreden activiteiten lopen veel Surinamers weg met Dési Bouterse. In 2010 werd hij gekozen tot president van het land, waardoor de diplomatieke betrekkingen met Nederland ernstig beschadigd raakten. Toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen zei dat Bouterse "alleen in Nederland welkom is om zijn celstraf uit te zitten’’.

In 2007 maakte de voormalige legerleider voor het eerst in het openbaar excuses voor de Decembermoorden. „Het was on-Surinaams, het mag nooit meer gebeuren dat Surinamers op die manier hun leven verliezen.” Nabestaanden van slachtoffers van de moorden noemden de spijtbetuiging misplaatst en stelden dat het recht zijn loop moet hebben.