Op de achtergrond speelt daarbij mee dat de ouders en slachtoffers, evenals de Belgische media, verdeeld zijn in een kamp van ’believers’ die overtuigd zijn van grote netwerken achter Dutroux en diegenen die daar absoluut niet in geloven.

„Er zitten hier collega’s die zichzelf belangrijker vinden dan hun cliënten", stelde woensdagmiddag tijdens een schorsing mr. Savelkoul, die de moeder van het vermoorde Dutroux–slachtoffer Eefje bijstaat. Hij ergert zich steeds meer aan zijn collega’s Quirynen, Fermon en Beauthier, die het overlevende slachtoffer Laetitia Delhez en de ouders van Eefjes vriendin An vertegenwoordigen. Tijdens de zitting zei hij zich te „schamen voor sommige collega’s".

Volgens de meeste andere raadslieden wil het bewuste drietal, van wie vooral mr. Fermon bekendstaat om zijn extreem–linkse sympathiëen, door voortdurende vragen aan getuigen en twijfels over het onderzoek, het Belgische staatsbestel ondermijnen. Zo richten zij hun pijlen indirect op onderzoeksrechter Langlois, die jaren het speurwerk in de zaak–Dutroux leidde.

De drie betrokken raadslieden menen dat Langlois niet alle zaken heeft willen onderzoeken, om bepaalde personen te beschermen. „Langlois heeft een verkeerde puzzel in elkaar gezet, die wij nu weer uit elkaar moeten halen en opnieuw in mekaar zetten", aldus mr. Fermon, die verder stelde dat „tal van monumenten van papier maché" en gebrekkige verklaringen van Langlois van tafel moeten.

Mr. Savelkoul stookte het vuur woensdagmiddag op door te stellen dat „wij onderzoeksrechter Langlois nog steeds een betrouwbare getuige vinden". Andere getuigen, waar Fermon en consorten veel waarde aan hechten, „hebben dan weer hun andere waarheden". De advocate van het nog niet in Aarlen verschenen overlevende slachtoffer Sabine Dardenne, mr. Paris, stelde daarop „dat we ons gewoon moeten concentreren op de vier personen die hier terechtstaan en niemand anders".

Fermon en Beauthier, die Laetitia bijstaan, hadden forse kritiek op het feit dat Langlois nooit onderzoek liet doen naar een louche nachtclub in Charleroi, waar een oude dame de vermoorde Luikse meisjes Julie en Melissa na hun ontvoering had gezien. De kinderen zouden daar mogelijk zijn misbruikt. Volgens de woensdag verhoorde politie–inspecteur Adam wilde Langlois zich echter niet in een „wespennest van de Charleroise maffia" steken.

Adam voelde zich verder gefrusteerd over het feit dat hij het onderzoek had moeten staken naar een rode auto, die zou hebben toebehoord aan medeverdachte Michel Lelièvre. Daarmee zouden Julie en Melissa mogelijk weer zijn ontvoerd, zo vermoedt Adam. Het kenteken daarvan leek bovendien veel op dat van een auto waarmee jarenlang de echtgenote van een vriend van Dutroux had rondgereden.

Die vriend was weer vaste gast in een andere louche bar in Blankenberge aan de kust, waar een buurman kort na hun ontvoering An en Eefje zou hebben gezien, al dan niet in het gezelschap van Dutroux.

De uitspraken van die buurman gaan echter weer in tegen die van getuigen die dinsdag terechtstonden. Mr. Savelkoul en de andere ’non–believers’ willen geen waarde hechten aan de buurman, die bovendien al jaren in onmin leefde met de eigenaar van de Blankenburgse bar. Officier van Justitie mr. Bourlet denkt dat de verschillende verklaringen juist wel met elkaar te combineren zijn.

Hij zei woensdag ook graag de barexploitant te hebben willen dagvaarden, maar dat hij daar niet aan toegekomen is. Hij overweegt hem later wel te vervolgen. De exploitant, die volgens de verbitterde buurman tal van Russische en Afrikaanse prositituees uitbuitte, was wel opgeroepen als getuige, maar kwam niet opdagen.

De man, die toevalligerwijs ook Marchal heet, verblijft nu in Brazilië. Hij zou altijd beschermd zijn door een corrupte politieagent, die werd omgekocht met glazen Duvel–bier, aldus de buurman. Bovendien had hij een „machtige" advocaat, de later wegens verdenking van fraude afgetreden liberale staatssecretaris van Buitenlandse Handel Chevalier, een politieke en persoonlijke vriend van de Belgische premier Verhofstadt.