Middelkoop reageert aanvankelijk terughoudend om zijn verhaal te doen. „Ik wil meewerken op één voorwaarde: Dat het niet over de mens gaat, maar dat de Heere de eer krijgt.”

Maandagmiddag is Middelkoop, programmamanager bij Yona, een organisatie voor verantwoord mobiel internetgebruik én kerkelijk werker in de hersteld hervormde gemeente van Lunteren onderweg naar huis, na een Yona-presentatie op het Hoornbeeck College in Goes.

Middelkoop rijdt in een gloednieuwe Volvo V40 op de N224 bij Ede als plotseling een kleine, witte vrachtwagen vanaf een uitwijkplaats de weg opdraait. „Ik heb ‘m niet zien wegrijden, zo snel ging het. Vanaf dat moment weet ik niks meer.” De leenauto van Middelkoop –„mijn eigen auto was in reparatie”– botst bovenop het vrachtwagentje. De Volvo slaat over de kop en komt 20 meter verderop tot stilstand.

Uit getuigenverklaringen bij de politie blijkt later dat de Volvo zich juist in de dode hoek van de bestuurder in de bestelauto bevond. „Hij had me niet gezien.” Middelkoop komt –op de kop zittend in de auto– bij zinnen.

„Iemand sprak me aan en zei dat ik uit de auto moest klimmen. Ik deed mijn gordel af, nam mijn laptop mee, maar vergat mijn bril en telefoon. Ik weet ook niet waar die waren. Het was zo’n bende in de auto. Bovendien was ik nogal verward.”

Op het moment dat Middelkoop uit het autowrak kruipt, slaat de schrik hem om het hart. „Ik was heel bang dat ik iemand had aangereden. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn. In mijn koprol had ik niemand geraakt.”

Ambulance en brandweer komen met loeiende sirene aanrijden. „Het hele circus ging draaien.” Middelkoop blijkt nog gewoon te kunnen lopen. „Ik had alleen een schrammetje aan mijn hand.”

Van de gloednieuwe Volvo V40 –4000 kilometer op de teller– van autobedrijf Mudde & Kok is niets over. „Afgezet tegen de klap die de auto heeft gehad, mag ik wel heel dankbaar zijn”, verklaart Middelkoop.

„Een ambulancemedewerker zei, op haar manier, dat ik een engeltje op mijn schouder heb gehad. Het is waar, maar dan veel dieper dan zij zei. De Heere zal Zijn engelen gebieden. In welke mate en op welke manier Hij Zijn engelen in deze situatie heeft gezonden, is aan Hem. Het geeft wel aan hoe nabij de Heere is.”

De Apeldoorner wordt ter observatie overgebracht naar het ziekenhuis in Ede. „Ik heb alleen pijn op de borst van de airbag.” In het ziekenhuis wordt hij een dag lang op de hartbewaking gemonitord uit vrees voor een verlate reactie van het hart, een inwendige bloeding of een botbreuk. „Ik stond stijf van de adrenaline.”

Middelkoop kijkt vol dankbaarheid terug op de goede afloop van het auto-ongeluk. „Een Godswonder. Soli Deo Gloria, God alleen de eer. De Heere leidt en spaart. Er schoten een paar dingen door me heen: De Heere heeft blijkbaar nog werk voor me te doen. Ik ben onder andere bezig met een studie theologie.”

Langzaam dringt de situatie tot Middelkoop door. „Na de eerste verwarrende dag, groeit het besef dat het ook zo heel anders had kunnen aflopen.”

De betekenisvraag van de heftige gebeurtenissen komt daarbij meer en meer boven. „Ik bemoei me graag overal tegenaan en zet me graag voor nuttige dingen in. Maar zo’n ernstig voorval relativeert een heleboel dingen. Je cirkeltje wordt ineens heel klein. Mijn lieve vrouw, naaste familie en goede vrienden blijven over.”

Eén van de lessen die de kerkelijk werker, actief als catecheet voor zes groepen in Lunteren, trekt, is dat de mens het leven niet in eigen hand heeft. „Wij hebben de regie niet, echt niet.” Middelkoop wijst erop dat ons leven een handbreed gesteld is. „Het is zó’n cliche, maar het is ook zó waar. Het kan in één klap eeuwigheid zijn.”

Op de Veluwe komen regelmatig jongeren om in het verkeer. „Eén van de dingen die door me heen schoot, is dat ik er op catechisatie regelmatig op wijs dat het leven voorbij is op het moment dat iemand een boom raakt. ”Wees daarom bereid”, houd ik de jongeren altijd voor. Als de klap komt, heb je geen tijd meer. Dat wil ik die jonge gasten ook nu graag meegeven. Zoek de Heere nú.”