Vrijwel iedereen heeft tegenwoordig te maken met toenemende tijdsdruk op het werk en steeds meer mogelijkheden voor de vrije tijd. Je tijd zo efficiënt mogelijk gebruiken is dan nodig, en er worden dan ook veel boeken over productiviteit geschreven. Tim Challies schreef er een vanuit christelijk perspectief: leesbaar, praktisch, toegankelijk en maar ruim honderd bladzijden.

Vergeleken met seculiere boeken over productiviteit, zoals David Allens ”Getting Things Done” en Stephen Coveys ”Seven Habits” biedt Challies een expliciet christelijk accent. In een soort productiviteitscatechismus in vraag-en-antwoordvorm legt hij uit wat hij onder productiviteit verstaat: als een effectief rentmeester omgaan met je gaven, talenten, tijd, energie en enthousiasme, ten dienste van anderen en tot Gods eer. Dat klinkt stevig.

Nu is Challies’ boek niet het eerste christelijke boek over tijdsbesteding. John Piper schreef bijvoorbeeld ”Don’t Waste Your Life”, gratis te downloaden via desiringgod.org. Piper steekt theo­logisch dieper af en voert allerlei principiële discussies; zijn boek is doortrokken van een diepe ernst. Challies’ toon is luchtiger en zijn werkwijze veel praktischer, met minder aandacht voor achterliggende principes, maar wel met veel concrete tips.

Op een herkenbare en hilarische manier beschrijft Challies bijvoorbeeld hoe vreemd veel mensen met hun e-mail omgaan. Hij vergelijkt een inbox met een ouderwetse brievenbus. Stel je voor dat je vijftig keer per dag naar je brievenbus liep om te kijken of er al post was, en dat je in je brievenbus ook je planning en je archief zou bewaren. Dan werd het een chaos. Toch gaan veel mensen wel zo met hun mailbox om.

Intussen loopt Challies het gevaar, zowel vanuit christelijk perspectief als vanuit productiviteitsperspectief, net iets te weinig te bieden. Wat het laatste betreft: als Challies bijvoorbeeld het onderscheid tussen een taakbeheerssysteem, de agenda en het archief beschrijft, schemert de theorie van David Allen erdoorheen, zonder dat Challies de complete theorie behandelt. Integendeel, hij heeft een voorliefde voor het bespreken van software (respectievelijk Todoist, Google Calendar en Evernote) en lijkt vooral te willen laten zien hoe hij zijn werk heeft ingericht.

Gebed

Challies benadrukt dat de productiviteit die hij aanbeveelt niet zozeer gaat over wat je doet, als wel over wie je bent: een christen. Dat is mooi gezegd, maar hij maakt dit niet helemaal waar. Als het immers gaat om wie een christen is in Christus, komt het ”produceren”, waarvan productiviteit is afgeleid, in een ander licht te staan. Productiviteit als idee hangt vaak samen met maakbaarheid en met een ideologie waarin groei per definitie goed is. Challies onderwerpt productiviteit als principe niet aan een theologische peiling.

Wel benadrukt Challies het belang van gebed om wijsheid met het oog op de juiste prioriteiten. Hij heeft oog voor het gevaar dat we vooral doen wat goed voelt en niet wat goed is voor de naaste. Zijn boekje is wat Amerikaans, theologisch minder sterk dan Piper en als het om productiviteit gaat minder knap dan Allen. Het is evenwel een aardige inleiding, met name voor christenen die wat aan bezinning op dit gebied willen doen, maar die er niet te veel tijd aan willen besteden. Want die tijd moet wel productief gemaakt worden.